Οικογένεια

Γράφει η Ιωάννα Μπαμπέτα

«Μαμά» ήταν η πρώτη λέξη που είπα. Και αυτή τη λέξη τη χρησιμοποιούσα κάθε μέρα πολλές φορές. Πάρα πολλές. Εγώ τη φώναζα μαμά κι εκείνη με φώναζε «μπελά».

Πόσο τη θαύμαζα τη μαμά μου! Όταν ερχόταν στο σχολείο να ρωτήσει τους δασκάλους για την πρόοδό μου, ήξερα πως ήταν η ωραιότερη και καμάρωνα. Πολλές φορές, όταν ήμουν μικρή, έκανα πως ήμουν άρρωστη γιατί μου άρεσε να κάθομαι σπίτι να με φροντίζει. Να μου φέρνει χαμομήλι, να πιάνει το μέτωπό μου και να με χαϊδεύει. Τα φαγητά που μαγείρευε ήταν τα πιο νόστιμα και προσπαθώ τώρα να τα φτιάξω κι εγώ. Τα μελομακάρονα και τα τσουρέκια της ήταν τα καλύτερα.

Με καλομάθαινε, αλλά με μάλωνε κιόλας. Στεκόταν πάντα δίπλα μου, σταθερή σαν βράχος. Στις στεναχώριες μου ήταν ακλόνητη κι ας στεναχωριόταν κι εκείνη. Με τις χαρές και τις επιτυχίες μου χαιρόταν διπλά, μπορεί και δεκαπλά!

Ναι, τη μαμά μου την αγαπούσα πολύ και της το έλεγα. Όταν μου λένε πως της μοιάζω,

Γράφει ο Μάνος Κοντολέων

To μυθιστόρημα Μάσκα στο φεγγάρι – ίσως το πλέον εμβληματικό cross over μυθιστόρημα της όλης συγγραφικής μου πορείας σε αυτό το είδος λογοτεχνίας– κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1997.

Εφέτος, το 2023, μετά από 26 χρόνια συνεχούς παρουσίας, μετά από 20.000 περίπου αντίτυπα και με ένα Κρατικό Βραβείο να το σφραγίζει, οι Εκδόσεις Πατάκη αποφάσισαν να ανανεώσουν την εξωτερική του εμφάνιση.

Η μακέτα ενός σκηνικού του Νίκου Στεφάνου, που όλα αυτά τα χρόνια ήταν το εξώφυλλό του, έδωσε τη θέση της σε μια εικονογραφική σύνθεση του Βασίλη Κουτσογιάννη.

Η αλλαγή εξωφύλλου είναι μια πράξη από τη μια αποχωρισμού και από την άλλη υποδοχής.

Το χωμένο σε ένα υποβλητικό καφέ χρώμα που το φώτιζαν υπαινικτικές κόκκινες και κίτρινες αποχρώσεις, σπιτικό –υποτίθεται– του κεντρικού ήρωα, τώρα αντικαθίσταται με τη δικιά του –μπλε σε κόκκινο φόντο– φιγούρα. Και η σελήνη με τη μορφή μιας μάσκας

Στις 2 Απριλίου 2022, Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, θα κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Πατάκη το Παγκάκι, ένα σύγχρονο βιβλίο για παιδιά που μιλά για την ιδιαίτερη σχέση πατέρα και γιου μέσα από τη ματιά μιας μητέρας.

Το Παγκάκι είναι το πρώτο βιβλίο για παιδιά της Μέγκαν, δούκισσας του Σάσσεξ. Αντλώντας έμπνευση από τη σχέση του συζύγου της με τον γιο της, η δούκισσα του Σάσσεξ συλλαμβάνει τη διαρκώς εξελισσόμενη σχέση μεταξύ πατέρα και γιου και μας θυμίζει με πόσο διαφορετικές μορφές μπορεί να εκφραστεί η αγάπη μέσα σε μια σύγχρονη οικογένεια.

Ανακαλώντας τη ζεστασιά, την τρυφερότητα και την κατανόηση που περιέχει η σχέση πατέρα-γιου, το Παγκάκι ανοίγει στον αναγνώστη ένα παράθυρο στις στιγμές που μοιράζονται διάφορα ζευγάρια πατεράδων και γιων – στιγμές γαλήνης και περίσκεψης, μεγάλων και μικρών ανακαλύψεων ή έντονης δράσης και αδιαπραγμάτευτης εμπιστοσύνης.

Το Παγκάκι είναι

Γράφει ο Μάνος Κοντολέων

Σκέφτηκα να γράψω ένα μυθιστόρημα με κεντρικούς χαρακτήρες δυο νέους.

Και οι δυο θα είχαν γεννηθεί την ίδια μέρα της ίδιας χρονιάς. Ο Βάιος και ο Φώτος. Μα μέχρι εκείνο το καλοκαίρι του 1990 δεν είχε τύχει να συναντηθούν.

Στο σημείο αυτό, ας ανοίξω μια παρένθεση για να εξηγήσω γιατί επέλεξα ως χρόνο των γεγονότων την αρχή εκείνης της θρυλικής πλέον τελευταίας δεκαετίας ενός αιώνα. Ήταν γιατί θέλησα να ζωντανέψω μια εποχή όπου ακόμα η τεχνολογία, αν και μέσα στην καθημερινότητά μας, εντούτοις δεν επηρέαζε τις ποικίλες διαπροσωπικές σχέσεις. Και θέλησα ακόμα να θυμηθώ τα τραγούδια εκείνων των χρόνων, τα ρούχα των νέων, τα πάρτι τους, τα στέκια τους, τα φλιπεράκια και τα τελευταία τζουκμπόξ… Σε κάθε περίπτωση, να γνωρίσουν οι σημερινοί έφηβοι τον τρόπο που ζούσαν και διασκέδαζαν οι γονείς τους.

Οπότε –επιστρέφω στην εξιστόρηση– κανείς άλλος δεν τους είχε δει τον έναν δίπλα στον άλλον, μέχρι…

Μέχρι εκείνο το καλοκαιρινό

Γράφει η Κική Χατζοπούλου

1. Η συγγραφέας

Η πολυβραβευμένη Τζακλίν Γούντσον έχει γράψει κάποια από τα πιο αξιόλογα σύγχρονα αριστουργήματα της αμερικάνικης παιδικής λογοτεχνίας: Brown Girl Dreaming, Miracle’s Boys, Feathers. Στα έργα της ασκεί κριτική στην αμερικάνικη κοινωνία και τον φυλετικό ρατσισμό, ενώ πραγματεύεται την πολυπλοκότητα της οικογένειας και του έρωτα. Στην καθημερινή της ζωή, ασχολείται με τη φιλανθρωπία, τα δυο της παιδιά, και κάνει μεγάλες βόλτες στα πάρκα της Νέας Υόρκης. Έγραψε το Αν έρθεις σαν τον άνεμο για να αποδώσει την ομορφιά του πρώτου έρωτα – και της πρώτης φοράς που μας ραγίζουν την καρδιά. Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέττα του σήμερα, όπως λέει η ίδια, με εχθρό όχι τη βεντέτα των δύο οικογενειών, αλλά τις φυλετικές διαφορές και την αστυνομική βία.

2. Οι ήρωες

Ο Τζερεμάια είναι ένα μαύρο αγόρι σε ένα σχολείο γεμάτο με λευκούς. Έχει κάνει τα μαλλιά του ράστα, παίζει