Ρατσισμός

Γράφει η Ελένη Σαραντίτη

Εξ αφορμής…

Άνοιξη ήταν· στις δόξες της. Απογευματάκι. Σου φαινόταν ότι ο ήλιος είχε σταθεί μεσούρανα περίλαμπρος και περιπαθής και δεν έλεγε να πάρει να χλωμιάζει. Στη Θεσσαλία. Όμορφη πόλη και ανεπτυγμένη. Πανάρχαιος τόπος και εύφορος. Αν και δεν πέρασε και λίγα. Ο άνθρωπος αλλάζει. Η γη ποτέ. Μένει και υπομένει και καρτερεί.

Βρισκόμουν με την οικογένειά μου εκεί, καλεσμένοι φίλων που θα γίνονταν νονοί. Βαστούσαν φιλία με παλιούς συμμαθητές και θα βάφτιζαν το μωράκι τους. Ένα αγοράκι που διαρκώς γελούσε. Αλλά όλοι γελούσαν. Προπαντός οι παππούδες. Ευχάριστα ήταν, ναι. Τα πάντα ολάνθιστα, κι αν πεις για ευωδιές και κελαηδισμούς… Ξεσηκωνόταν η καρδιά σου. Ακουγόταν και ο ποταμός. Ήσυχος. Μουσικός. Σαν Λαμπρή, σκεφτόμουν. Εξάλλου ζύγωνε.

Μετά το μυστήριο οι ευτυχείς γονείς, οι περήφανοι παππούδες, οι γελαστοί συγγενείς, φίλοι, γείτονες, ω, κόσμος πολύς, μεταφερθήκαμε στο πατρογονικό κτήμα των γονέων του νεοφώτιστου

Γράφει η Κική Χατζοπούλου

1. Η συγγραφέας

Η πολυβραβευμένη Τζακλίν Γούντσον έχει γράψει κάποια από τα πιο αξιόλογα σύγχρονα αριστουργήματα της αμερικάνικης παιδικής λογοτεχνίας: Brown Girl Dreaming, Miracle’s Boys, Feathers. Στα έργα της ασκεί κριτική στην αμερικάνικη κοινωνία και τον φυλετικό ρατσισμό, ενώ πραγματεύεται την πολυπλοκότητα της οικογένειας και του έρωτα. Στην καθημερινή της ζωή, ασχολείται με τη φιλανθρωπία, τα δυο της παιδιά, και κάνει μεγάλες βόλτες στα πάρκα της Νέας Υόρκης. Έγραψε το Αν έρθεις σαν τον άνεμο για να αποδώσει την ομορφιά του πρώτου έρωτα – και της πρώτης φοράς που μας ραγίζουν την καρδιά. Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέττα του σήμερα, όπως λέει η ίδια, με εχθρό όχι τη βεντέτα των δύο οικογενειών, αλλά τις φυλετικές διαφορές και την αστυνομική βία.

2. Οι ήρωες

Ο Τζερεμάια είναι ένα μαύρο αγόρι σε ένα σχολείο γεμάτο με λευκούς. Έχει κάνει τα μαλλιά του ράστα, παίζει