Μηνιαία Αρχεία: Ιουνίου 2021

Γράφει η Λίνα Λυχναρά

Είναι ενδιαφέρον το πώς οι κλασικοί αρχαίοι ελληνικοί μύθοι μπορούν να «ξαναγραφτούν» και να δώσουν πρωτότυπα και σημαντικά σύγχρονα έργα. Και δε νομίζω πως αυτή η αναβίωση είναι εύκολη μόνο και μόνο επειδή υπάρχει το «καλούπι». Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει, γιατί ο συγγραφέας είναι υποχρεωμένος να αναμετρηθεί με μεγάλου διαμετρήματος θέματα.

Το βιβλίο της Ελένης Πουλημένου Ο αλγόριθμος της ζωής μπορεί να θεωρηθεί σαν μια ευρηματική, φρέσκια παραλλαγή του μύθου του Πυγμαλίωνα. Του γλύπτη, ήρωα της αρχαιότητας, που ερωτεύεται το δημιούργημά του, το άγαλμα μιας ωραίας γυναίκας.

Ο κεντρικός ήρωας του Αλγόριθμου της ζωής είναι ο Ευκλείδης, ένας ηλικιωμένος άντρας που υπήρξε ένας διαπρεπής επιστήμονας της ρομποτικής, γνωστός παγκοσμίως για το έργο του. Στα ογδόντα του χρόνια ζει σε έναν υπέροχο πύργο κοντά σε μια φανταστική πόλη, τη Νηνεμένη, αποκομμένος από τον κόσμο.

Γράφει η Λίνα Λυχναρά

Η Εξαφάνιση της Μπέλλας της Ζέφης Συρίβλη είναι ένα μυθιστόρημα που ανήκει στην αστυνομική λογοτεχνία, ένα είδος που ακολουθεί, σε γενικές γραμμές, μια εξελικτική λογική, σύμφωνα με την οποία καλλιεργείται στην αρχή μια ατμόσφαιρα μυστηρίου γύρω από ένα έγκλημα ή ένα σοβαρό παράπτωμα που διαπράττεται από κάποιον άγνωστο, του οποίου η ταυτότητα αποκαλύπτεται συνήθως στο τέλος της αφήγησης. Τις περισσότερες φορές, μάλιστα, η σκηνή της αποκάλυψης του δράστη του εγκλήματος αποτελεί την κορυφαία στιγμή του βιβλίου.

Το ενδιαφέρον στα βιβλία αυτού του είδους επικεντρώνεται στο μυστήριο που καλύπτει τον δράστη, αλλά και στο παιχνίδι της παραπλάνησης που οφείλει να κάνει ο συγγραφέας προς τον αναγνώστη οδηγώντας τον σε λάθος υποψίες για το ποιος είναι ο «κακός».

Αν έρθουμε στο βιβλίο μας τώρα, το μυστήριο πλέκεται γύρω από την Μπέλλα, την εξαφανισμένη σκυλίτσα του κεντρικού ήρωα του βιβλίου που

Η Ελένη Κατσαμά συνομιλεί με τον Γιώργο Παναγιωτάκη με αφορμή την έκδοση του μυθιστορήματός του με τίτλο Τίγκρε, με τα χέρια γυμνά.

Πώς σκέφτηκες τον Τίγκρε;

Η αλήθεια είναι ότι αυτή η ερώτηση μου προκαλεί σχεδόν πάντα αμηχανία – και είναι και συχνή, σίγουρα θα σου την κάνουν και εσένα οι αναγνώστες. Και αυτό γιατί συχνά δεν ξέρω τι να απαντήσω και αναγκάζομαι να επινοώ διάφορα για να ξεγλιστρήσω. Είναι άλλωστε τόσα πολλά και τόσο παράταιρα μεταξύ τους τα υλικά που βρίσκονται στον πυρήνα μιας ιστορίας, ώστε είναι πολύ δύσκολο να ανακαλύψεις με ακρίβεια την αρχική πηγή. Στην περίπτωση του Τίγκρε, πάντως, τα πράγματα είναι αρκετά πιο απλά, αφού τουλάχιστον μπορώ να εντοπίσω μερικές από αυτές τις πηγές. Καταρχάς, είναι η αγάπη μου για το ποδόσφαιρο. Και αναφέρομαι κυρίως στο ποδόσφαιρο που παίζουν ο Τίγκρε, η Φαμπιάνα, ο Πισότε και τα άλλα παιδιά στο λοξό τσιμεντένιο γηπεδάκι