Ψάχνανε τον τρόπο να χαμογελάνε

Από το άλλο χέρι με κρατούσε η μάνα μου, με τραβάγε, εγώ καθυστερούσα, τα πόδια μου είχαν πιαστεί, η ανάσα μου είχε πιαστεί, η καρδιά μου είχε πιαστεί, ο αέρας δεν μου έφτανε, αλλά προχωρούσαμε...

..................

Σήμερα είναι το θερινό ηλιοστάσιο. Αυτή τη νύχτα, δώστε ζωή στα όνειρα σας. Κάντε τα να ζωντανέψουν για χάρη σας τα καλύτερα που μπορεί να σας δώσει ο ουρανός με τα άστρα, ο κάμπος με τα λούλουδα και η θάλασσα με τα κύματα...

.....................

Πάνω, στην ταράτσα, ανάμεσα στις παλιές τρύπες του πολέμου, άνθιζαν και μοσκοβόλαγαν δυόσμος και γαρίφαλα και αλμπαρόζες και γεράνια. Από κάτω, δειλά, ψαχουλευτά, με τρόπο που δεν ξέρανε, για χρόνο που δεν ξέρανε, δυο μοναχικά ερείπια ψάχνανε τον τρόπο να χαμογελάνε.

.........................

Δέκα μικρές ιστορίες από το χθες, το σήμερα και το μέλλον σαν σε μια μέρα. Απόκληροι και ξεριζωμένοι σε αντιδιαστολή με τους ισχυρούς και δυνατούς ξεδιπλώνουν τα πάθη τους, τους πόνους τους, τη ζωή τους και συνεχίζουν...