Όταν οι άγγελοι περπατούν

Όταν οι άγγελοι περπατούν, τα πιο πεζά περιστατικά θυμίζουν θρύλους και παραμύθια. Οι πιο συνηθισμένοι άνθρωποι αποκαλύπτουν μια άλλη τους πλευρά, αλλόκοτη και μυστική. Ο καιρός είναι πάντα φθινόπωρο. Το καλοκαίρι ακόμα δεν έχει φύγει. Η άνοιξη στέλνει απ' την αντίπερα όχθη τις σκληρές της αντανακλάσεις. Το αγρίμι του χειμώνα λουφάζει κρυμμένο στα μελαγχολικά σύννεφα. Οι λακκούβες των δρόμων με το μαύρο νερό καθρεφτίζουν κοπάδια σπάνιων πουλιών. Όλα μετέωρα, ακολουθούν τους ρυθμούς ενός απλού κι απόκοσμου βηματισμού. Στα πάρκα κυκλοφορούν ολομόναχες οι σιλουέτες των ίσκιων. Τα τρένα, ενώ ταξιδεύουν, δεν έχουν κανέναν προορισμό. Κι ενώ τα πάντα είναι όπως πριν, ταυτόχρονα έχουν μεμιάς αλλάξει.



(απόσπασμα από την εισαγωγή του ανθολόγου)



Ο Στρατής Πασχάλης σταχυολογεί πεζά ποιήματα, χειρονομίες τόλμης και ακρότητας, που αντιβαίνουν στους ρυθμούς της ποιητικής παράδοσης, μεγάλων ελλήνων και ξένων ποιητών.