Σίντερ (Η τετραλογία της Σελήνης, βιβλίο 1)

Έτσι κι αλλιώς, τι δουλειά είχε εκείνη σε έναν επίσημο χορό; Ακόμα κι αν έβρισκε γοβάκια και γάντια ικανά να κρύψουν το τερατώδη μεταλλικά της άκρα, τα κατσιασμένα της μαλλιά δεν θα μπορούσαν ποτέ να γίνουν μπούκλες και δεν είχε ιδέα από μέικ απ. Θα κατέληγε σε μια καρέκλα στην άκρη της πίστας, να σπάει πλάκα με τα κορίτσια που θα λιποθυμούσαν για να τραβήξουν την προσοχή του πρίγκιπα Κάι, κάνοντας ότι δεν ζηλεύει. Ότι δεν την πειράζει.

Παρόλο που είχε στ΄αλήθεια μεγάλη περιέργεια για τα φαγητά.

Και, κατά κάποιο τρόπο, ο πρίγκιπας την ήξερε. Της είχε φερθεί ευγενικά στην αγορά. Ίσως της ζητούσε να χορέψουν. Από ευγένεια και μόνο. Από καθαρό ιπποτισμό, επειδή θα την έβλεπε να κάθεται μόνη.

Η παράτολμη φαντασίωση διαλύθηκε όσο απότομα είχε προκύψει. Ήταν αδύνατον. Δεν άξιζε να το σκέπτεται.

Ήταν ένα σάιμποργκ, και δεν θα πήγαινε ποτέ στον χορό.



Η Σίντερ είναι ένα σάιμποργκ, μία ευαίσθητη έφηβη κοπέλα με συνθετικά μέλη και ασαφές παρελθόν. Όταν ο πρίγκιπας Κάι φτάνει στον πάγκο της στην αγορά και της ζητάει να του επισκευάσει το ανδροειδές του, η Σίντερ δεν μπορεί να φανταστεί ότι αυτή η επίσκεψη θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανακάλυψη του εαυτού της, στην απελευθέρωση από την δύστροπη μητρυιά της και σε μια αμείλικτη αναμέτρηση όπου διακυβεύεται το μέλλον το κόσμου.