Γουίντερ (Η τετραλογία της Σελήνης, βιβλίο 4)

O λαός της Λούνα λατρεύει την πριγκίπισσα Γουίντερ για τη χάρη και την καλοσύνη της και, παρά τις ουλές στο πρόσωπό της, η οµορφιά της λέγεται ότι είναι ακόµα πιο συγκλονιστική από της µητριάς της, της βασίλισσας Λεβάνα. Η Γουίντερ απεχθάνεται τη µητριά της και ξέρει ότι η Λεβάνα δεν εγκρίνει τα αισθήµατά της για τον Γιάκιν, τον παιδικό φίλο της και γοητευτικό φρουρό του παλατιού. Όµως η Γουίντερ δεν είναι τόσο αδύναµη όσο πιστεύει η Λεβάνα και υπονοµεύει τις επιθυµίες της µητριάς της για χρόνια. Μαζί µε τη Σίντερ και τους συµµάχους της, η Γουίντερ έχει τη δύναµη να ξεκινήσει µια επανάσταση και να κερδίσει έναν πόλεµο που µαίνεται εδώ και πολύ καιρό. Μπορούν η Σίντερ, η Σκάρλετ, η Κρες και η Γουίντερ να νικήσουν τη Λεβάνα και να ζήσουν καλά κι εµείς καλύτερα;



Έσκυψε το κεφάλι της, γυρίζοντας από την άλλη για να κρύψει τις τρεις ουλές στο δεξί της µάγουλο. Για χρόνια η Γουίντερ υπέθετε ότι, όταν οι άνθρωποι την κοιτούσαν επίµονα, το έκαναν γιατί τους αηδίαζαν οι ουλές της. Μια σπάνια παραµόρφωση στον κόσµο τελειότητας στον οποίο ζούσαν. Όµως έπειτα µια υπηρέτρια της είπε ότι δεν ένιωθαν αηδία, αλλά δέος. Είπε ότι οι ουλές πρόσθεταν ενδιαφέρον στο παρουσιαστικό της Γουίντερ, ότι κατά κάποιον τρόπο, όσο παράξενο κι αν ακουγόταν, την έκαναν ακόµα πιο όµορφη. Όµορφη. Ήταν µια λέξη που η Γουίντερ άκουγε διαρκώς γύρω της σε όλη της τη ζωή. Ένα όµορφο παιδί, ένα όµορφο κορίτσι, µια όµορφη νέα γυναίκα, τόσο όµορφη, απίστευτα όµορφη… και οι µατιές που ακολουθούσαν τη λέξη πάντα την έκαναν να θέλει να ρίξει πάνω της ένα πέπλο σαν της µητριάς της και να κρυφτεί από τους ψιθύρους.



Το τελευταίο µέρος της Τετραλογίας της Σελήνης – ένα αριστούργηµα!