Πρόβες πολέμου

Τριάντα μέρες κλειστά τα σχολεία στον Έβρο.

Τριάντα μέρες άδεια τα στρατόπεδα.

Οι στρατιώτες στο ποτάμι.

Σε θέσεις μάχης για τους Τούρκους.

Μετά σκοτωθήκαμε μεταξύ μας.





Έβρος 1967. Λίγους μήνες μετά το απριλιανό πραξικόπημα. Ένας Δόκιμος αξιωματικός, χωρίς βύσμα και με ύποπτα φρονήματα, μετατίθεται εκεί και αρχίζει η περιπλάνησή του σε μονάδες της Ορεστιάδας, του Διδυμότειχου και της Αλεξανδρούπολης.



Δεν στέλνει γράμματα σε κανέναν. Γράφει συνεχώς το ημερολόγιο του. Το "μπλοκ του Έβρου". Ένα στρατιωτικό ρεπορτάζ και συνάμα τις εξομολογήσεις του. Ο Έβρος μυρίζει πόλεμο αλλά αυτός πορεύεται με τη δική του φιλοσοφία για τη ζωή. Όπως γράφει στο ημερολόγιο: Η ζωή δεν είναι για φόβο. Και όταν είσαι είκοσι τόσο, γουστάρεις περιπέτεια. Άγνωστα μέρη. Κορίτσια. Έρωτες, μεθύσια, ντράβαλα. Ακόμα κι ο πόλεμος έχει ανομολόγητη γοητεία.



Καταγράφει τα πάντα. Προσπαθεί να ξύσει κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων. Καταλαβαίνει ότι η ομορφιά της ζωής δεν φαίνεται αν δεν την ανακαλύψεις. Ο στρατός δεν είναι ένας άλλος κόσμος αλλά μια άλλη διάσταση του κόσμου μας.



Το ημερολόγιο είναι τοιχογραφία της παραμεθόριας Ελλάδας στα χρόνια της χούντας: Στρατόκαυλοι, απολιθώματα του εμφύλιου, σαλταρισμένοι φαντάροι, απείθαρχοι δόκιμοι, τζογαδόροι, λαμόγια, κωλοτούμπες, λαθρέμποροι, τελάληδες και κομάντο αυτοκτονίας.



Αλλά και όμορφα κορίτσια, ηδονικές ζωντοχήρες και παθιασμένα ζευγάρια.

Ερωτοδουλειές. Μαγκιές. Μεγάλες κουβέντες. Αλλά και επικίνδυνα παιχνίδια εξουσίας και πολέμου.

Ντενεκέδες και ρεζίληδες πραξικοπηματίες διαγκωνίζονται για την εδραίωσή τους, για να γίνουν σωτήρες του έθνους και να αποκτήσουν λαϊκή βάση.

Αλλά και απλά φαντάρια, δόκιμοι και μόνιμοι αξιωματικοί που δεν κωλώνουν μπροστά στη φρίκη του πολέμου είναι αποφασισμένοι για τα πάντα.



Όταν τα πράγματα αγριεύουν ο καθένας δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Σε συνθήκες εμπλοκής, σε σκηνάκια στο ποτάμι για ένα μήνα, με δυο μέτρα χιόνι, περιμένοντας διαταγή για επίθεση. Αυτή δεν θα έρθει ποτέ, αφού η ηγεσία της στρατιωτικής χούντας θα υποχωρήσει ντροπιαστικά στα τελεσίγραφα των Τούρκων, ανοίγοντας από τότε τον δρόμο για την εισβολή στην Κύπρο.

Για ακόμα μια φορά, όπως σημειώνει ο Δόκιμος: Νικηθήκαμε χωρίς πόλεμο.



Η τραγωδία κορυφώνεται με το βασιλικό κίνημα που ακολουθεί και την καταστολή του από τους Απριλιανούς, ακόμα και με δολοφονίες Ελλήνων στρατιωτικών. Η καταστροφή ανυπολόγιστη...