Ιάσων Δεπούντης (7.8.1917 - 23.6.2008). Ο Ιάσων Δεπούντης γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Αποφοίτησε από την καλλιτεχνική σχολή Προσαλέντη και ήρθε στην Αθήνα, όπου παρακολούθησε μαθήματα κοινωνιολογίας, παιδαγωγικής, ψυχολογίας και δικαίου. Το 1954 έφυγε στο Παρίσι για μαθήματα εφαρμοσμένης ψυχολογίας και από το 1970 ως το 1972 έζησε στη Ζυρίχη, όπου παρακολούθησε μαθήματα μοντέρνων μαθηματικών. Μετά το 1969 έζησε στην Ελβετία, εξαιτίας της δικτατορίας των συνταγματαρχών.



Παίρνοντας ενεργό μέρος στη μετατροπή της κηδείας του Παλαμά σε πράξη αντίστασης κατά των κατακτητών (1943), ο Ιάσων Δεπούντης ξεκινά ουσιατικά από τότε τη μακρά κι επώδυνη πορεία του με την ποίηση. Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε από τις σελίδες του περιοδικού "Φιλολογικά Χρονικά" το 1946, με τη συλλογή "Η εξορία των αθανάτων". Δύο χρόνια αργότερα εκδίδεται η πρώτη του ποιητική συλλογή, που είχε τίτλο "Από τη θάλασσα". Στη συνέχεια δημοσίευσε στο περιοδικό "Επιθεώρηση Τέχνης" -του οποίου υπήρξε συνεργάτης με ανταποκρίσεις από την Κέρκυρα- τις ποιητικές ενότητες "Τρεις επικίνδυνες εικόνες με θέμα τον ήλιο" και "Το ξύλινο μαχαίρι" (στα τεύχη 46-48, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 1958 και 57-58, Οκτώβριος 1959). Συνδέθηκε στενά με τους Νίκο Σπάνια και Μιχάλη Κατσαρό, με τους οποίους και συνεργάστηκε στα ποιητικά πράγματα της εποχής. Ασχολήθηκε επίσης με τη μελέτη, την πεζογραφία και τη λογοτεχνική μετάφραση. Το 1969 εγκαταστάθηκε αναγκαστικά στην Ελβετία, εξαιτίας της χούντας των συνταγματαρχών, όταν υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη θέση του ως υπαλλήλου του ΙΚΑ (βλ. μαρτυρία του Μιχάλη Κατσαρού στην "Απογευματινή της Κυριακής", 18.9.1988). Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1985 και από τότε μοίραζε το χρόνο του μεταξύ Αθήνας, Κέρκυρας και Ζυρίχης. Φίλος του χαράκτη Νικόλαου Βεντούρα, προσπάθησε να καταστήσει γνωστό το έργο του, δωρίζοντας στην Εθνική Πινακοθήκη της Κέρκυρας ένα μεγάλο αριθμό χαρακτικών. Στη μεταπολίτευση συνεργάστηκε με τα λογοτεχνικά περιοδικά "Συντέλεια", "Νέα Συντέλεια" και "Μανδραγόρας" (μετά το 1994) από τις εκδόσεις του οποίου εκδόθηκαν έξι ποιητικά βιβλία του. Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα αγγλικά και τα γερμανικά. Πέθανε στη Ζυρίχη στις 23 Ιουνίου 2008, σε ηλικία 89 ετών, μετά από σύντομη περιπέτεια της υγείας του.



Από τους σημαντικούς δημιουργούς της Α Μεταπολεμικής γενιάς, ο Ιάσων Δεπούντης σχεδιάζει τα "ποιητικά" του κείμενα μέσα από την πάγια διατυπωμένη θέση του για την αποδόμηση της ποιητικής τέχνης, που σημαίνει την ουσιατική διάσωση, δικαίωση, απελευθέρωσή της και ταύτισή της με τη ζωή. Μέσα από έναν τυπικά δοκιμιακό λόγο της ποίησης, που ο ίδιος (όχι άδικα) επιμένει να ορίζει συνολικά ως ποίηση -όπου συνεκτιμάται η εικόνα, το κολάζ, η φωτογραφία, τα αποκόμματα των εφημερίδων, το πληροφοριακό του υλικό, η θέση και η διάσταση του ποιητικού του σχεδιασμού-, συνεχίζει να συνθέτει το έργο του με τον ίδιο ανήσυχο, νεανικό και αντισυμβατικό τρόπο. Το Σύμπαν, η σχέση της πυκνότητας της ύλης με τη μάζα της, ο Πλούταρχος, ο Ηράκλειτος, ο Όμηρος, ο Ιάνης Ξενάκης, ο Γούντι Άλεν, ο Εμίλ Ζολά, ο Αϊνστάιν, η εκμηδένιση του χρόνου, το όνειρο, η Σύλβια Πλαθ, η έννοια της κλωνοποίησης, ο κερκυραίος γλύπτης Νικόλαος Βεντούρας, ο Νίκος Καρούζος, περνούν με συχνότητα μέσα από τα κείμενα του Ιάσονα Δεπούντη, συνεπικουρώντας τις θέσεις του, τις λέξεις και τα νοήματα που επιχειρεί να διατυπώσει.



Για άλλες πληροφορίες σχετικά με τον Ιάσονα Δεπούντη, βλ. Αλέξανδρος Αργυρίου, "Ιάσων Δεπούντης", στον τόμο "Η πρώτη μεταπολεμική γενιά", σ. 310-311, Αθήνα: Σοκόλης, 1982.



(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ. και περιοδικό "Μανδραγόρας") Λιγότερα