Mind the gap

Μια γυναίκα-σκιά γίνεται θάλασσα που πνίγει τους θύτες της. Ένα χαρτάκι με το νούμερο 32 πέφτει στην άκρη κάποιου πεζοδρομίου. Κάποιος περπατάει δεκαπέντε χιλιόμετρα για να καταθέσει ένα δελτίο στο Στοίχημα, μια κίτρινη μπλούζα περιμένει υπομονετικά στη βιτρίνα κάποιου κλειστού καταστήματος και ένας έφηβος ερωτεύεται παράφορα έξι κρυστάλλινα ποτηράκια του λικέρ. Ένας συγγραφέας περνάει διά πυρός και σιδήρου προσπαθώντας να εκπονήσει το μνημειώδες έργο του. Οι ιστορίες των ηρώων αυτού του βιβλίου είναι κάθε άλλο παρά μεγαλειώδεις ή αξιοπρόσεκτες. Εκρηκτικά κωμικές ή βαθιά δραματικές, είναι τα τραγούδια εξουθενωμένων ψυχών, η εύθραυστη ισορροπία τους στο κάγκελο ενός μπαλκονιού και η χαμηλή τους πτήση πάνω από τα συντρίμμια.
Την ήξερε καλά αυτήν την μπλούζα. Ήταν η μπλούζα που χάζευε για μήνες στη βιτρίνα του καλύτερου μαγαζιού τότε, του «Κοσμοσπόρτ». Τα περισσότερα αγόρια στην τάξη την ήθελαν. Είχαν έρθει τα γενέθλιά του, και ο πατέρας του του είχε δώσει με ένα προσποιητά αδιάφορο χαμόγελο τη λευκή χάρτινη τσάντα. Την άνοιξε βιαστικά και είδε το ζεστό κίτρινο χρώμα της φωλιασμένο στο βάθος. Άπλωσε το χέρι του, και το μαλακό ύφασμα του χάιδεψε τον καρπό. Η μαμά είχε πει «Βάλ’ τη, να δεις αν σου κάνει», και είχε τρέξει στο δωμάτιό του με την καρδιά του να χτυπάει δυνατά. Η διπλή ραφή ήταν ευχάριστα σφιχτή στα μπράτσα του, γιατί τότε είχε ακόμα μπράτσα που γέμιζαν τα μανίκια. Είχε βγει στο μικρό τους μπαλκόνι να τη δει στο φως, είχε κοιτάξει στο στήθος του το φαρδύ καθησυχαστικό λογότυπο, είχε κλείσει τα μάτια του, είχε σφίξει τις γροθιές του. Ήταν παντοδύναμος.