Furiosi

Όταν φτάσαμε ολόκληρο το λιμάνι ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση κιγκλιδώματα αστυνομία καραμπινιέροι παντού κατεβαίνουμε μας ρίχνουν μερικές πέτρες προσποιούμαστε ότι τους κάνουμε ντου εκείνοι το βάζουν στα πόδια ύστερα μας ανεβάζουν στο πλοίο πηγαίνουμε στη γέφυρα κι από κει βλέπαμε ολόκληρο το Κάλιαρι από ψηλά φωτισμένο και βλέπαμε όλα τα δρομάκια που οδηγούσαν στην παραλία μέχρι κάτω στο λιμάνι γεμάτα από αυτές τις ομάδες οπαδών της Κάλιαρι που κατηφόριζαν που ξεκινούσαν κατά ομάδες με τις πέτρες ενάντια στους καραμπινιέρους ουρλιάζοντας οι καραμπινιέροι τους επιτίθονταν και κάθε τόσο έπιαναν κάποιον και του έριχναν το ξύλο της αρκούδας εμείς χαλαροί εκεί πάνω στο καράβι ύστερα το καράβι σαλπάρει ρίχνουμε μια κόκκινη φωτοβολίδα εκεί ψηλά στον ουρανό πάνω από το Κάλιαρι και ύστερα ξαφνικά από τη γέφυρα της πρύμνης αφήσαμε να ξετυλιχτεί το πανό τους που έγραφε I FURIOSI το ανοίξαμε γυρισμένο ανάποδα στην πλώρη του πλοίου και ενώ το πλοίο απομακρύνονταν σιγά σιγά από το λιμάνι υψώθηκε ένα μανιασμένο ουρλιαχτό αααα που υψώνονταν από ολόκληρο το Κάλιαρι και εμείς αρχίσαμε να τραγουδάμε όλοι μαζί "Δεν υπάρχουν πια δεν υπάρχουν πια οι Furiosi δεν υπάρχουν πια".

«Η ομάδα, η ένωση γύρω από έναν σκοπό, η σύγκρουση και η σύνθεση των χαρακτήρων, η μικρογραφία μάχης μέσα στο γήπεδο συνθέτουν μια βαθιά μορφωτική και συναρπαστική κατάσταση. Οι άνθρωποι επίσης, χρειάζονται γεγονότα που να διεισδύουν στην καθημερινότητά τους και των οποίων να αισθάνονται τμήμα. Αξίζει να διαβάσει κανείς το «Furiosi» του Nanni Balestrini. Θα καταλάβει πολλά για τον οπαδισμό, τη βία αλλά και για το πώς η πολιτική απογοήτευση θρέφει την κερκίδα.»
Θέμης Τζήμας, Κοσμοδρόμιο
https://kosmodromio.gr/2024/05/28/χαρά-χωρίς-τύψεις/