Φύλο και σεξουαλικότητα [1801-1925]

Ποιο πράγμα παθολογεί η επιστήμη; Οι ιστορικοί υποστηρίζουν πειστικά ότι η εγκληματικότητα συμβάδισε με την ανάδυση της νεωτερικότητας. Οι έρευνες αναδεικνύουν ότι οι ψυχώσεις και οι νευρώσεις προβλήθηκαν ως καταστάσεις μέσα από συγκεκριμένες πολιτικές φιλοσοφίες. Παρ' όλα αυτά η επιστήμη συνεχίζει, αντί να μελετά τις δομές που κατασκευάζουν και δημιουργούν αυτά τα φαινόμενα, να επισημαίνει συνεχώς τον ανθρώπινο παράγοντα, ζητώντας την υποταγή του ανθρώπινου ενστίκτου της σεξουαλικότητας και του φύλου, και κατά συνέπεια του αυτοπροσδιορισμού, στο όνομα ενός φαντασιακού ψυχικού ευνουχισμού/εκθηλυσμού. Τι σημαίνει όμως τελικά αυτός ο ευνουχισμός/εκθηλυσμός; Μήπως πρέπει να αναζητήσουμε την αφετηρία; Μήπως όλα ξεκινάνε από έναν μύθο που επέλεξε ο βιοϊατρικός λόγος; Αν δεν ξεκινήσουμε από τον Ερμαφρόδιτο αλλά από το τέλειο ον του Πλάτωνα, εκεί που ο ευνουχισμός/εκθηλυσμός δεν υφίσταται και η ζωή αναγνωρίζεται χωρίς έμφυλες διαφορές και χωρίς πάλη, μήπως ως δια μαγείας η εγγενής ανθρώπινη εγκληματικότητα και η παράνοια θα εξαφανίζονταν; Τότε, μήπως τελικά η ιστορία της Ιατροδικαστικής, της Ψυχιατρικής, της Εγκληματολογίας και της Ψυχανάλυσης ενσωματώνουν μια κεντρική αποικιακή, ταξική, σεξιστική, ρατσιστική και έμφυλη αφήγηση, προωθώντας συνεχώς την κοινωνική, πολιτική kol ηθική θανάτωση της ανθρώπινης ανυπακοής στους νεωτερικούς μηχανισμούς εξουσίας; Μήπως τελικά this is not a gender?