Ανάμεσα σε δύο κόσμους

Ο Απόστολος διαφέρει από το Ευαγγέλιο. Στα κείμενά του δεν υπάρχουν γεγονότα της ζωής του Χριστού, θαύματα, διδασκαλίες. Ευαγγέλιο στα αποστολικά κείμενα είναι και εννοείται μόνο ο Σταυρός και η Ανάσταση. Στις Πράξεις και στις Επιστολές η αφήγηση της μαρτυρίας του Σταυρού και της Ανάστασης του Χριστού υπόκειται σε κάθε λέξη τους και συνέχει δραστικά τα πάντα. Πρόκειται για την εποποιία της εξάπλωσης του χριστιανισμού, της συγκρότησης των πρώτων εκκλησιαστικών κοινοτήτων στις πόλεις και την ενδοχώρα των ακτών της Μεσογείου και της αντιμετώπισης των προβλημάτων τους. Ο κήρυκας δεν έχει μπροστά του ένα συστηματικό κείμενο με παγιωμένη γλώσσα και ορολογία, αλλά ένα ζωντανό κείμενο χρωματισμένο από τον ψυχισμό της στιγμής. Ο λόγος είναι υποκειμενικός, η διδασκαλία αποσπασματική, ο συγγραφέας εμπερίστατος, που πιστεύει τις περισσότερες φορές στο επικείμενο τέλος της ιστορίας και απευθύνεται σε κοινότητες οι οποίες βρίσκονται εν τη γενέσει τους. Ο σημερινός κήρυκας μπορεί να σκεφτεί ότι θα τον βοηθούσε περισσότερο να είχε μπροστά του κείμενα με ολοκληρωμένη αφήγηση, με ψυχρότερη έκφραση και με ολοκληρωμένη παρουσίαση της διδασκαλίας. Θα έχανε όμως τότε πολύτιμα στοιχεία της αλήθειας τους, που μοιάζουν τόσο πολύ με την εποχή μας, στην οποία θριαμβεύει ο υποκειμενισμός, ο κόσμος είναι θρυμματισμένος και οι εκκλησιαστικές μας κοινότητες αναζητούν την ταυτότητά τους μέσα σε συνθήκες μεγάλης υποχώρησης του χριστιανισμού.