Άλμα

«Στον κήπο τον Άσπρου Σπιτιού ο χειμωνιάτικος ήλιος χαϊδεύει το πρόσωπό μου, σε λίγο θα σβήσει... Είμαι στο νησί μου, μα δεν είναι το νησί των κακών· είναι η Άλμα, η Άλμα μου, η Άλμα των αγρών και των ρυακιών, των βάλτων και του μαύρου δάσους... Στέκω ακίνητος στον χρυσό ήλιο, με τα μάτια μου στραμμένα στο μέσα μέρος του κεφαλιού μου, αφού δεν μπορώ να κοιμηθώ· μια μέρα η ψυχή μου θα φύγει μέσ' από μια τρύπα στο κεφάλι μου, για να πάει στον ουρανό και στ' αστέρια».

Ο Ζερεμί Φέλσεν επιστρέφει στον Μαυρίκιο με αφορμή την προσωπική του έρευνα για το σπάνιο πουλί ντόντο, που έχει εκλείψει από τον 17ο αιώνα, αλλά η περιπλάνηση στα πατρογονικά εδάφη θα τον οδηγήσει στην τραγική ιστορία της οικογένειάς του. Παράλληλα, ξετυλίγεται η ιστορία του Ντοντό, ενός περιφερόμενου ζητιάνου που μοιάζει να έχει γεννηθεί για να κάνει τους άλλους να γελούν… Αυτό που τους συνδέει είναι η Άλμα, το αγρόκτημα που ανήκε κάποτε στους Φέλσεν αλλά στη θέση του δεσπόζει πλέον ένα εμπορικό κέντρο.