Ζωή σαν ασανσέρ

Ένα αγόρι συναντάει σ’ έναν έρημο δρόμο της Φιλοθέης ένα κορίτσι που είναι φτυστό η Έιμυ Γουάινχαουζ. Το κορίτσι θα ζητήσει από το αγόρι να φιληθούν μέχρι να περάσει ένα περιπολικό. Μετά θα χωρίσουν. Από τότε ψάχνει ο ένας τον άλλο σε μια Αθήνα που αναζητά τον προσανατολισμό της ανάμεσα σε ακραίες πράξεις ακτιβισμού, κολεκτίβες ανταλλαγής αγαθών και παρέες αγανακτισμένων που ζητάνε πίσω τον κόσμο που ήξεραν.
Η αναζήτηση του μέλλοντος, της ουτοπίας, του έρωτα, της έννοιας της ευτυχίας σε έναν κόσμο που γυρνά αδιάκοπα και δε σταματά να εκπλήσσει. 

Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ
Ανήσυχοι, προκλητικοί, ανατρεπτικοί και βαθιά απογοητευμένοι από την κοινωνία των ενηλίκων στην οποία καλούνται (και αρνούνται) να συμμετάσχουν, οι έφηβοι της εποχής της κρίσης βρίσκονται διαρκώς παρόντες γύρω μας – και χωρίς να λένε πολλά, μιλάνε πάντα με τον τρόπο τους∙ εκνευριστικό, αστείο, αιχμηρό. Καινούριο. Και αποκαλυπτικό. Αρκεί να τους ακούσουμε καθώς θα ακούν και οι ίδιοι τη φωνή τους μέσα σε κάθε βιβλίο να αναρωτιέται «ποιος είμαι;», «πού ανήκω;» και να βεβαιώνει «κάτι έχω να πω».