Το παιδικό ψυχόσωμα. Οδοί, συμβόλαια, προορισμοί

Ψυχόσωμα, ένας νεολογισμός που προτείνω για να αποδείξω με μια συμπαγή λέξη ότι τίποτε δεν χωρίζει το σώμα από την ψυχή. Ένας τρόπος για να τονίσω γλωσσικά τη μονιστική πεποίθησή μου ως προς τη φύση της ψυχοσωματικής ενότητας. Για να πω ότι σε οντολογικό επίπεδο δεν υπάρχει παρά το βιολογικό σώμα που μέρος του προβάλλεται ως χωριστή οντότητα και το αποκαλούμε ψυχή. Για να παραδεχθώ ότι στον άνθρωπο, από την έναρξη των διαδικασιών σκέψης σχετικά με το «είναι» του μέχρι σήμερα, του είναι αδύνατο να βιώνει διαρκώς την υπόστασή του με όρους σωματικής περατότητας. Για τον λόγο αυτό δημιούργησε το θεολογικό και φιλοσοφικό τέχνασμα του δυϊσμού. Χάρη σ’ αυτό μιλά ωσάν το σώμα και η ψυχή να είναι δύο φυσικές οντότητες, απαραίτητες για να μπορεί ο άνθρωπος να σκέφτεται ως να είναι αυτός που ελέγχει την υπόστασή του, ως να είναι ευρύτερος, άπειρος, ίσως και αθάνατος έναντι του περιορισμένου και θνητού σώματός του.