Ο πρίγκιπας των μαθηματικών

1777, δουκάτο του Μπράουνσβαϊκ: γεννιέται ο Καρλ Φρίντριχ Γκάους, το πιο διάσημο παιδί-θαύμα των μαθηματικών, που έζησε ποτέ.

Σκηνές όπως αυτή του τρίχρονου Γκάους να διορθώνει τους αριθμητικούς υπολογισμούς του πατέρα του ή εκείνη του δεκάχρονου Γκάους να υπολογίζει εν ριπή οφθαλμού στο σχολείο το άθροισμα των 100 πρώτων ακεραίων αριθμών, είναι πλέον κλασικές και αποτελούν τον ορισμό της ιδιοφυίας.

1800, Πανεπιστήμιο του Μπράουνσβαϊκ: ο Γκάους σε ηλικία 23 ετών ολοκληρώνει το έργο του σχετικά με τη Θεωρία Αριθμών, τη «Βασίλισσα των Μαθηματικών», όπως την αποκαλούσε.

1801: Ένα παιδικό όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Ο μικρούλης Καρλ, που ήθελε να γίνει κάποτε σαν τον πρίγκιπα του τόπου του, αναγνωρίζεται απ' άκρου εις άκρον της Ευρώπης ως «ο Πρίγκιπας των Μαθηματικών».

1855: Ο μεγάλος μαθηματικός, ο επαγγελματίας αστρονόμος, ο καινοτόμος τοπογράφος, ο εφευρετικός φυσικός, λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, καταμετρά τις ημέρες που είχε ζήσει. Οι αριθμοί κάθε είδους τον γοήτευαν μέχρι την τελευταία στιγμή.



Είναι ένα συναρπαστικό μαθηματικό μυθιστόρημα· ταυτίζεται με μια αληθινή αυτοβιογραφία, την οποία ο Γκάους δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να γράψει. Ιστορικά τεκμηριωμένο, ευχάριστο και προσιτό σε όλους, μεταδίδει με μοναδικό τρόπο τη γοητεία των μαθηματικών.



...Με τον στενό μου φίλο, τον Βόλφγκανγκ Μπολιάι, πίναμε τις μπίρες μας στα καπηλειά συζητώντας ατέλειωτες ώρες για τους πρώτους αριθμούς, τη γεωμετρία και τη συναρπαστική Θεωρία Αριθμών. Την τελευταία νύχτα της φοιτητικής ζωής μας, υψώσαμε τα ποτήρια, ευχηθήκαμε να πετύχουμε ως επιστήμονες, ανταλλάξαμε τις πίπες μας και χωρίσαμε για πάντα.

...Όταν τα στρατεύματα του Ναπολέοντα κατέλαβαν το Μπράουνσβαϊκ, ο στρατιωτικός διοικητής ήρθε στο σπίτι μου με μια αλλόκοτη εντολή από το Παρίσι: «Δεν μας ενδιαφέρει ο θάνατος του Δούκα, βεβαιωθείτε πως ο διάσημος μαθηματικός Γκάους είναι ζωντανός.»

Μόλις ο στρατηγός Περνετί δήλωσε ότι ερχόταν εκ μέρους της Μαντμαζέλ Σοφί Ζερμέν, έμεινα άφωνος. Πώς να το φανταστώ ότι ο γάλλος μαθηματικός Μεσιέ Λεμπλάνκ, με τον οποίο αλληλογραφούσα τόσα χρόνια, δεν ήταν άνδρας αλλά γυναίκα, και μάλιστα είχε απαιτήσει από τον Ναπολέοντα την προστασία μου!