Ο Γκαίτε πεθένει. Αφηγήσεις

Η ανορθογραφία του τίτλου («πεθένει» αντί για πεθαίνει») ακολουθεί κατ' αναλογία την ανορθογραφία στον πρωτότυπο τίτλο («schtirbt» αντί για «stirbt»), η οποία αποκαλύπτει τη σκωπτική ματιά του συγγραφέα στη γερμανόφωνη/γερμανική πολιτισμική παράδοση και στον Γκαίτε, ως κύριο εκπρόσωπο αυτής, καθώς και τη στάση του Μπέρνχαρντ απέναντι στον θάνατο. (Από την παρουσίαση της έκδοσης) Τέσσερα διηγήματα που αποτελούν μία από τις κορυφαίες συγγραφικές στιγμές του Τόμας Μπέρνχαρντ. Στο πρώτο, διακαής πόθος του ετοιμοθάνατου Γκαίτε είναι να συναντήσει τον φιλόσοφο Λούντβιχ Βιτγκενστάιν και, μέσω αυτού του αναχρονισμού, μια ιλαροτραγική αφήγηση αποτυπώνει το παράλογο του θανάτου. Στο δεύτερο, ο ήρωας, εγκλωβισμένος σε ένα ασφυκτικό γονεϊκό περιβάλλον, βρίσκει καταφύγιο σε κάποιο σκοτεινό, σχεδόν εφιαλτικό χώρο και σανίδα σωτηρίας σε ένα βιβλίο του αγαπημένου του φιλοσόφου. Ακολουθεί το διήγημα όπου παρακολουθούμε δύο φίλους που ανακαλούν με φρίκη αλλά και πολύ μαύρο χιούμορ την τραυματική παιδική τους ηλικία. Στο δε τελευταίο διήγημα ένα όνειρο καταστροφής αποδομεί τα παραδεδομένα συμβατικά κοινωνικά ιδεώδη. Τελικά, η ίδια η λογοτεχνία του Μπέρνχαρντ είναι ένας κρυψώνας από την παραφροσύνη της ζωής.