Κόβοντας με τα δόντια το κεφάλι της ποίησης

Κάποιος ανθρωπογνώστης
Λέει
«μπορώ να σε διαβάσω
σαν ανοιχτό βιβλίο»
και πιστεύει
ότι μπορεί να καταλάβει
κάθε ανοιχτό βιβλίο
που διαβάζει
«Σύμφωνα με όσα έχουν καταγραφεί έως τώρα σε αναφορές επισκεπτών, ο Erich Fried υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς ποιητές της Αυστρίας και εν γένει του γερμανόφωνου χώρου. Όμως, δηλώσεις σαν αυτές διατυπώνονται με ευκολία σε πολλές παρόμοιες περιπτώσεις (αν όχι σε όλες). Γι' αυτό, ας πούμε πως κάνουμε λίγο λοξά και υιοθετούμε έναν άλλον τρόπο. Ο Fried γίνεται τότε ένα επείγον μεθυσμένο τηλεφώνημα. Τα χαράματα. Για έναν έρωτα. Γίνεται ο συμφοιτητής που σε ξεσηκώνει κακήν κακώς να κατεβείς σε μια κινητοποίηση, που δεν θα πήγαινες αλλιώς. Ο συνάδελφος που έχει μπουχτίσει τη δουλειά και σηκώνει το γραφείο στο πόδι. Οι συγγενής που σε γεμίζει ιστορίες απ' όταν έβγαινε στους δρόμους το '68. Ο διανοούμενος που δεν αφήνει τους κυβερνητικούς σε ησυχία. Ο Fried, το βιβλίο του, γίνεται, τέλος πάντων, μια φασαρία. Τρυφερή φασαρία: Κρατά ορθάνοιχτο το στόμα στην καταπίεση και την ίδια στιγμή δεν σου στερεί ποτέ τη ζεστασιά μιας σφιχτής αγκαλιάς, έστω και εκτάκτου ανάγκης. Από εδώ θα ξεκινήσω καλύτερα». (απόσπασμα από την εισαγωγή)