Καναδάς

Θα µιλήσω πρώτα για τη ληστεία που διέπραξαν οι γονείς µας. Στη συνέχεια, για τους φόνους, που έγιναν αργότερα. Το πιο σηµαντικό είναι η ληστεία, γιατί αυτή έκανε τη ζωή µου, καθώς και τη ζωή της αδελφής µου να πάρουν τον δρόµο που τελικά πήραν. Αν δεν ειπωθεί αυτό πρώτα, τα υπόλοιπα δεν θα βγάζουν νόηµα.

Οι γονείς µας ήταν οι τελευταίοι άνθρωποι που θα περίµενε κανείς να ληστέψουν µια τράπεζα. Ούτε αλλόκοτοι άνθρωποι ήταν ούτε εµφανώς εγκληµατίες. Κανένας δε θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα κατέληγαν έτσι όπως κατέληξαν. Ήταν δυο συνηθισµένοι τύποι – αν και, από τη στιγµή που λήστεψαν την τράπεζα, αυτού του είδους η αντιµετώπιση δεν είχε, φυσικά, κανένα αντίκρισµα πια.

Το 1956, η οικογένεια του Ντελ Πάρσονς εγκαθίσταται στο Γκρέιτ Φολς της Μοντάνα, όπως έκαναν πολλές οικογένειες στρατιωτικών µετά τη λήξη του πολέµου. Ο πατέρας του, ο Μπεβ, είναι ένας γεροδεµένος οµιλητικός άντρας, αξιωµατικός της αεροπορίας µε καταγωγή από την Αλαµπάµα, αισιόδοξος από τη φύση του και επιρρεπής στις απάτες. Ο Ντελ και η δίδυµη αδελφή του, η Μπέρνερ, µπορούν εύκολα να αντιληφθούν τι ήταν αυτό που γοήτευσε τη µητέρα τους. Ωστόσο, η µητέρα τους, η Νίβα, που κατάγεται από οικογένεια µορφωµένων Εβραίων µεταναστών, είναι µια συνεσταλµένη καλλιτεχνική φύση, αποξενωµένη από τον επαρχιώτικο κόσµο του πατέρα τους µε τα στενεµένα οικονοµικά και τις συνεχείς µετακινήσεις. Tο γεγονός ότι οι γονείς του Ντελ αποφάσισαν να ληστέψουν µια τράπεζα οφείλεται περισσότερο σε αστοχία του ενστίκτου τους και σε κακοτυχία…

Μετά τη σύλληψή τους, ο δεκαπεντάχρονος Ντελ σώζεται από µια οικογενειακή φίλη, πριν καταφτάσουν οι αρµόδιες αρχές. Κι η ζωή του θα κατευθυνθεί µε ταχύτητα προς το άγνωστο, προς τον βίαιο και αινιγµατικό Άρθουρ Ρέµλινγκερ, προς τον Καναδά, γη της λύτρωσης και της εγκατάλειψης…

Ο Καναδάς είναι ένα µυθιστόρηµα για τις αχανείς εκτάσεις, τις περίπλοκες αυτότητες και την εύθραυστη ανθρωπιά, ένα έργο που εξετάζει τη λεπτή διαχωριστική γραµµή ανάµεσα στο φυσιολογικό και στο ανοίκειο, καθώς κι εκείνες τις περιστάσεις που υπονοµεύουν τις παγιωµένες απόψεις µας για τον κόσµο.



«Γραφή αντάξια της υψηλότερης αµερικανικής παράδοσης των Φόκνερ, Χεµινγουέυ και Στάινµπεκ». The Times

«Ο Ρίτσαρντ Φορντ είναι γεννηµένος αφηγητής, προικισµένος µε ανεπανάληπτη λυρική φωνή». Joyce Carol Oates

«Ένας από τους καλύτερους στιλίστες αφηγητές στην Αµερική σήµερα υπογράφει το πιο βαθύ και εµβληµατικό του βιβλίο...» The Washington Post

«Ένας από τους αξιότερους εφόρους του σπουδαίου ζωντανού αµερικανικού µουσείου». Washington Post Book World

«Υπέροχος!» ColmToibin



Ο Ρίτσαρντ Φορντ έχει βραβευτεί με το Premio Princesa de Asturias de las Letras