Ισπανόφωνη ανθολογία ποίησης

Το εγχείρημα αυτής της ανθολογίας ποιημάτων, δημιουργήθηκε απ' την επιθυμία καταγραφής των σημαντικότερων Ισπανόφωνων ποιητών της περιόδου ανάμεσα στα μέσα του 19ου αιώνα έως τα μέσα του 20ού, αλλά και την παρουσίαση ποιητών και ποιητριών για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα. Απ' τον Ρομαντισμό του Espronceda ως τη περίφημη Γενιά του '27, τη Gabriela Mistral και τον Pablo Neruda, διακρίνεται μια εξέλιξη στο ύφος και στο περιεχόμενο των ποιητών που επηρέασαν την παγκόσμια πορεία στο ποιητικό και λογοτεχνικό χώρο.

ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

Λέξεις; Ναι, του αέρα,
και στον αέρα χαμένες.

Άσε με να χαθώ ανάμεσα σε λέξεις,
άσε με να 'μαι ο αέρας σε κάποια χείλια,
ένα περιπλανώμενο φύσημα χωρίς
περίγραμμα
που ο αέρας διαλύει.

Όμοια το φως στον εαυτό του χάνεται.

- Octavio Paz