Η τέχνη να ζεις με τις γυναίκες

"Αν ο κόσμος γεννήθηκε από κάποια θεϊκή παραξενιά, τότε η γυναίκα είναι το πλάσμα με το οποίο ο Παντοδύναμος αποδεικνύει πόσο απρόβλεπτη είναι η απρόσιτη φύση του".



Αυτό το ευφυολόγημα, όσο κι αν ανήκει στις προαιώνιες ανδρικές προκαταλήψεις, αποδεικνύει σε όλους, άνδρες και γυναίκες, πόσο αναγκαίο ήταν να γραφεί το βιβλίο αυτό.



Όσο περισσότερο μελετώ τους άνδρες, τόσο λιγότερο τους ανέχομαι. Αν μπορούσα να πω το ίδιο και για τις γυναίκες, τότε θα ήταν όλα τέλεια.



Άρθουρ Σοπενχάουερ



Ωραίο φύλο;



Αυτό το φύλο με το λειψό μπόι, τους στενούς ώμους, τους φαρδιούς γοφούς και τα κοντά ποδάρια, μόνο το θολωμένο από λαγνεία ανδρικό μυαλό θα μπορούσε να το ονομάσει ωραίο: γιατί σ αυτό το πάθος, την ανδρική λαγνεία, κρύβεται όλη η ωραιότητα του.



Το ασθενές φύλο



Οι γυναίκες είναι το sexus sequior, το από κάθε άποψη μειονεκτικό ασθενές φύλο, του οποίου η αδυναμία πρέπει να προστατεύεται, ενώ η επίδειξη υπερβάλλοντος σεβασμού προς τις γυναίκες είναι γελοία και μας ρίχνει στα μάτια τους.



Ένα πλάσμα χωρίς ειδικά ενδιαφέροντα



Ούτε για την μουσική, ούτε για την ποίηση, ούτε για τις εικαστικές τέχνες έχουν οι γυναίκες την οποιαδήποτε αίσθηση και ευαισθησία, και όταν προσποιούνται κάτι τέτοιο, απλώς κοροϊδεύουν τους γύρω τους στην προσπάθεια τους να γίνουν ευχάριστες. Αυτό τους στερεί την ικανότητα να ενδιαφερθούν πραγματικά και αντικειμενικά για κάτι, κι ο λόγος είναι, φαντάζομαι, ο εξής: Ο άνδρας επιδιώκει να οικειοποιηθεί άμεσα κάτι, είτε κατανοώντας το είτε δια της βίας. Η γυναίκα όμως παντού και πάντα έχει έμμεση εξοικείωση, και συγκεκριμένα μέσα από έναν άνδρα· η άμεση επιρροή της περιορίζεται στον άνδρα, και μόνο σ αυτόν. Άρα η φύση της γυναίκας είναι να βλέπει τα πάντα σαν έναν τρόπο να κερδίσει τον άνδρα, και το ενδιαφέρον της για οτιδήποτε άλλο είναι πάντα προσποιητό, μια απλή παράκαμψη στον δρόμο προς τον στόχο της, η οποία αποτελείται από κοκεταρία και προσποίηση. Γι αυτό και γράφει ο Ρουσώ: "Οι γυναίκες γενικά δεν αγαπούν καμία τέχνη, δεν εντρυφούν σε τίποτα και δεν έχουν καμία ιδιοφυΐα" (επιστολή στον ντ Αλαμπέρ, υποσημείωση 20). Όποιος έχει μάτια και βλέπει την απάτη, μπορεί να το διαπιστώσει αυτό. Δεν έχεις παρά να δεις τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται σε μια συναυλία, στην όπερα ή στο θέατρο, την παιδιάστικη απλοϊκότητα, για παράδειγμα, με την οποία ψιθυρίζουν η μία στην άλλη, την ώρα που ακούγονται τα ωραιότερα κομμάτια των μεγαλύτερων αριστουργημάτων.