Οι ονειροπολήσεις ενός μοναχικού περιπατητή

«Nα με λοιπόν μόνος στη γη, δίχως αδελφό, συγγενή, φίλο ή συντροφιά άλλη εκτός από τον εαυτό μου». Έτσι ξεκινά η ονειροπόληση στον πρώτο από τους δέκα μοναχικούς περιπάτους που αφηγείται ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ τα τελευταία τρία χρόνια της ζωής του. Οι "Ονειροπολήσεις ενός μοναχικού περιπατητή" είναι ένα έργο αδιαμφισβήτητης λογοτεχνικής και φιλοσοφικής αξίας, που αποκαλύπτει όψεις τόσο της κοσμοθεωρίας όσο και της προσωπικότητας του Ρουσσώ μ' έναν καινοφανή τρόπο, αποτελώντας μια ιδιάζουσα μορφή αναπαράστασης μεταξύ μνήμης, αναστοχασμού και συναισθήματος, φαντασίας και αυτο-παρατήρησης· ένα έργο που επέδρασε καταλυτικά στους μεταγενέστερους συγγραφείς, από τους ρομαντικούς ποιητές έως τον Μπωντλαίρ και τον Προυστ.
«Το πιο όμορφο και το πιο τολμηρό από τα βιβλία του Ρουσσώ. Η ομορφιά και η τόλμη του είναι στενά συνδεδεμένες, χωρίς να είναι εξίσου προφανείς -ή επειδή ακριβώς δεν είναι. Η μαγεία της ποίησης, η ελαφρότητα του ύφους, η διαπλοκή της αμεσότητας και της αυτοσυγκράτησης, η εναλλαγή ανάμεσα σε όσα φαίνονται εκ των προτέρων υπολογισμένα και σε όσα μοιάζουν να λέγονται τυχαία, ο συνδυασμός της κίνησης και της ηρεμίας, η δύναμη της γλώσσας και η τέχνη της σιωπής προσδίδουν στο βιβλίο τον ιδιαίτερό του χαρακτήρα.»
Heinrich Meier