Γιάννης, Βαρβέρης

Το έργο του Γιάννη Βαρβέρη (1955-2011) αναπτύχθηκε σε δύο κυρίως πεδία: την ποίηση και τη θεατρική κριτική. Δύο τόμοι τα ποιήματα του (Κέδρος, 2000 και 2013, 750 σελίδες συνολικά) και έξι τόμοι οι θεατρικές κριτικές (επιλογή από το σύνολο των κριτικών του, εκδόθηκαν από διαφορετικούς εκδότες). Τις δύο αυτές πτυχές του έργου του, αντιφατικές ενδεχομένως μεταξύ τους (μοναχική η πρώτη, κοινωνική η δεύτερη), συζητούν τα κείμενα του ανά χείρας τομιδίου. Ο στενότερος και παντοτινός φίλος, "ο εξ αίματος" Γιώργης Μαρκόπουλος, που γνωρίζει την ποίησή του καλύτερα από τον καθένα, σκιαγραφεί την ποιητική του πορεία, από την πρώτη συλλογή μέχρι την τελευταία, η Ρέα Γρηγορίου παρουσιάζει τον διακριτό τρόπο της θεατρικής κριτικής του και η Ελισάβετ Κοτζιά φιλοτεχνεί το πορτραίτο του. Δεν συζητήθηκε το μεγάλο μεταφραστικό έργο του (τραγούδια, ποιήματα και θεατρικά έργα από τα γαλλικά και τα αρχαία ελληνικά) ούτε το δοκιμιακό (που στρέφεται κυρίως γύρω από την ποίηση και τους ποιητές). Όσο πάντως και αν ήταν το εύρος του έργου του, ας μην αμφιβάλλουμε ότι ο Βαρβέρης στην ποίηση είχε βάλει το στοίχημά του, ποιητής ήταν και ως ποιητής ήθελε να μείνει. Και θα μείνει -δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία-, γιατί βρήκε τον δικό του τρόπο να ονομάσει τα πράγματα, "τον χιλιοστό πρώτο [...] με δεδομένους τους χίλιους" (Σωσίβια λέμβος, Αθήνα 1999, σ. 15), και έφτιαξε την καλύβα του με τα δικά του υλικά. [...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)