Αριστοφάνης: Λυσιστράτη, Εκκλησιάζουσαι, Αχαρνείς (Χρυσή βιβλιοθήκη αρχαίας Ελλάδας, τόμος 4)

Λυσιστράτη: H κωμωδία αυτή του Αριστοφάνη, που γράφτηκε και διδάχθηκε το 411 π.Χ., θεωρείται ως ένα από τα αρχαιότερα και χαρακτηριστικότερα αντιπολεμικά έργα. Κεντρικό της θέμα η ερωτική απεργία που κήρυξαν οι γυναίκες της Αθήνας, με επικεφαλής τη Λυσιστράτη και με τη συνδρομή γυναικών από άλλες ελληνικές πόλεις, έχοντας ως στόχο να υποχρεώσουν τους άντρες τους να σταματήσουν τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, έναν στόχο που τελικώς επιτυγχάνουν ύστερα από μια σειρά ευτράπελων και κωμικών επεισοδίων.

Εκκλησιάζουσαι: Οι Εκκλησιάζουσαι είναι μια ακόμα πολιτική κωμωδία-σάτιρα, από τις χαρακτηριστικές του Αριστοφάνη, όπου πρωταγωνιστούν οι γυναίκες. Εδώ η δυναμική και πανούργα Πραξαγόρα είναι εκείνη που θα αναλάβει τα ηνία της γυναικείας εξέγερσης, με στόχο όχι την επαναφορά στην προηγούμενη κατάσταση, όπως στη Λυσιστράτη, αλλά τον ριζικό μετασχηματισμό της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Μεταμφιεσμένες σε άντρες, η Πραξαγόρα και οι ακόλουθοί της καταλαμβάνουν την Εκκλησία (Συνέλευση) του Δήμου, όπου κανονικά οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα ψήφου, και ψηφίζουν νόμο σύμφωνα με τον οποίο η εξουσία περνά στα χέρια των γυναικών, που επιβάλλουν την περιουσιακή και ερωτική κοινοκτημοσύνη.

Αχαρνείς: Διδάχθηκε το 425 π.Χ. και με αυτό κέρδισε το πρώτο βραβείο στα Λήναια. Νίκησε τον Κρατίνο και τον Εύπολη. Σε αυτή την κωμωδία ο Αριστοφάνης εκφράζει τη διάθεση και τα συναισθήματα των κατοίκων της Αττικής που αναγκάστηκαν, στη διάρκεια της Αρχιδάμειου Πολέμου, να καταφύγουν στα Μακρά Τείχη για να προστατευτούν. Στους υποστηρικτές της ειρήνης, τους οποίους εκπροσωπεί ο Δικαιόπολις, αντιτάσσεται ο χορός, τα μέλη του οποίου κατάγονταν από τις Αχαρνές. Στο τέλος ο Δικαιόπολις, που στο μεταξύ έχει συνάψει ιδιωτική ειρήνη με τους Πελοποννήσιους, με πολύ κόπο πείθει τους πολεμοχαρείς Αχαρνείς για τη μεγάλη σημασία της ειρήνης. Το έργο κλείνει με μια θορυβώδη γιορτή.