Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο. III: Η μεριά του Γκερμάντ

Ξέρουμε σήμερα καλύτερα τις διεργασίες γέννησης αυτού του έργου ζωής, αυτού του απέραντου ποταμού λέξεων που συγκλόνισε τη λογοτεχνία του 20ου αιώνα, στη Γαλλία αλλά και σ' όλο τον κόσμο. Ο αναγνώστης έρχεται εδώ σ' επαφή συνάμα με μια εποποιία της σκέψης, μ' ένα ταξίδι στους λαβύρινθους του κοσμικού, καλλιτεχνικού και διανοητικού στερεώματος της εποχής του Προυστ, με μιαν αξιοθαύμαστη ψυχολογική μελέτη, κι όλα αυτά στην υπηρεσία μιας ανεπανάληπτης γλώσσας. [...]
Ξέρουμε ίσως λιγότερο τις περιστάσεις που οδήγησαν στην εμφάνιση της ελληνικής μετάφρασης του έργου: έχουμε να κάνουμε εδώ με τις δυσκολίες, την οξυδέρκεια και τη δύναμη ενός ανθρώπου, μέσα από τις οποίες γεννήθηκε και προσφέρεται σήμερα στους αναγνώστες το "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο".
Γιατί, χωρίς να θέλουμε να ξεστρατίσουμε από τον Προυστ, μπορούμε να αναλογιστούμε τον σκακιστή του Στέφαν Τσβάιχ, σε σχέση με τους πρώτους τόμους αυτής της τιτάνιας εργασίας, που είναι πριν απ' όλα εργασία ενός μοναχικού ανθρώπου, του Παύλου Ζάννα. [...]
(Από τον πρόλογο του βιβλίου)