Ζεί ο κυρ Αλέξανδρος

Ζεί ο Κυρ Αλέξανδρος; Δύο φίλοι ασκούνται πάνω στο διφωνικό αυτό δοκίμιο σαν να αυτοσχεδιάζουν σε μια σύνθεση για τέσσερα χέρια στο πιάνο. Η σπουδή τους αναφέρεται στο έργο του Παπαδιαμάντη και στη σχέση αυτού του έργου με τον κόσμο όπου ζούμε. Οι συγγραφείς του προστρέχουν στο έργο του γιατί θεωρούν ότι ο Παπαδιαμάντης έχει να πεί πράγματα σημαντικά και καίρια για την κατάσταση του σημερινού ανθρώπου. Η συνομιλία τους εδράζεται πάνω σε αυτά τα πράγματα. Δεν κάνουν έρευνα. Δεν προτείνουν νέες ερμηνείες. Απολαμβάνουν από κοινού τη φρεσκάδα, τη ζωντάνια, και προπαντός την επικαιρότητα του έργου του αγαπημένου τους συγγραφέα. Ζεί ο Κυρ Αλέξανδρος; αναρωτιούνται οι δύο φίλοι διασταυρώνοντας τις αναγνώσεις τους. Εκ πρώτης όψεως πολλά τους χωρίζουν. Εμπειρίες ζωής, σπουδές, γλωσσικό περιβάλλον. Τους ενώνει όμως το κοινό ζητούμενο που προβάλλεται στο ερώτημα και η βαθιά και πολύχρονη αγάπη τους για το έργο του Παπαδιαμάντη. Δεν αναρωτήθηκαν αν δύο τόσο ανόμοιοι μεταξύ τους συγγραφείς θα κατάφερναν να κάνουν έναν ειλικρινή και ουσιαστικό διάλογο, γιατί δεν αμφέβαλαν ποτέ για την έκβασή του. Γιατί δεν έπαψαν να νιώθουν μέσα τους ότι αυτό τον διάλογο τον κατεύθυνε η κοινή τους πεποίθηση για την παγκόσμια αξία του Παπαδιαμάντη.
Όσο για τον πυρήνα του ερωτήματος, αν το έργο του ζει πραγματικά η όχι, η απάντηση εμπεριέχεται στο εγχείρημα: ζει, όσο μας βοηθάει να διαλογιζόμαστε με τον κόσμο μας και να υπερβαίνουμε τις διαφορές μας σαν άνθρωποι.