Το εκκρεμές: Πολιτική, κουλτούρα και κοινωνία στην Ελλάδα των συνεχών κρίσεων

Οικονομική κρίση, μεταναστευτική κρίση, ελληνοτουρκική κρίση, πανδημική κρίση, πολεμική κρίση, περιβαλλοντική κρίση. Η λέξη κρίση έχει γίνει σχεδόν συνώνυμη με την εποχή που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 2000 και ακόμη συνεχίζει. Το βιβλίο αυτό δεν εξετάζει τις ίδιες τις αλλεπάλληλες κρίσεις (αίτια, εξέλιξη) που προέκυψαν στην ελληνική και διεθνή πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια. Μελετά τους τρόπους με τους οποίους επηρέασε αυτή η περίοδος την πολιτική, την κουλτούρα και τις ευρύτερες κοινωνικές σχέσεις στην Ελλάδα.
Για να γίνουν κατανοητά τα διάφορα αποτυπώματα των συνεχών κρίσεων στην ελληνική κοινωνία, ακολουθείται μια χαρτογράφηση των συμβολικών ανακατατάξεων που προκάλεσαν και προκαλούν. Ασύνδετα, εκ πρώτης όψεως, σημεία έρχονται σε συσχέτιση: Τσίπρας, Βαρουφάκης, Πατούλης, Τσιόδρας, Λαζόπουλος, Αρκάς, Πορτοκάλογλου, Sin Boy, Mad Clip, Ντάνος, Παπακαλιάτης, Μάστερ Σεφ, Τσουκαλάς, Τσιτσιπάς, είναι μερικά μόνο από τα δημόσια πρόσωπα της πολιτικής και πολιτισμικής ζωής που έρχονται να σημειολογηθούν στο βιβλίο αυτό για να αναδειχτούν οι κοινωνικές και ιδεολογικές διεργασίες που προκάλεσε το καθεστώς μόνιμης κρίσης στην Ελλάδα. Θεωρίες συνωμοσίας, αντιπαγκοσμιοποίηση, ρητορική μίσους, συναίνεση, πολιτικοποίηση της επιστήμης, τεχνολογία, Netflix και Ertflix, Covid-19, εμβολιασμός, selfies, trap, memes, νοσταλγία, μητρότητα και πατρότητα, εγκληματικότητα, παλιά και νέα φαινόμενα που η μελέτη τους συμβάλλει στη χαρτογράφηση δράσεων και αδρανειών, πρακτικών και νοοτροπιών, επιθυμιών και ματαιώσεων που χαρακτηρίζουν την Ελλάδα της αέναης κρίσης.
Όλα τα παραπάνω προφανώς και δεν ανήκουν σε ένα μόνο πεδίο της κοινωνικής πραγματικότητας που έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια. Σχηματίζουν όμως θέσεις και αντιθέσεις, σταθμούς και πορείες που προκαλούνται από τη διαρκή κίνηση του ελληνικού εκκρεμούς, μεταξύ αναχρονισμού και εκσυγχρονισμού, λαϊκισμού και μεταμοντερνισμού, άναρχου και οργανωμένου εκδημοκρατισμού. Ένα εκκρεμές που δεν αποτελεί ελληνική ιδιαιτερότητα. Άλλοτε ακολουθεί άλλοτε εντείνει τη ρευστότητα της εποχής της παγκοσμιοποιημένης ανασφάλειας.