Μεγάλες προσδοκίες, Charles Dickens
Η κληρονομιά των μυθιστορημάτων του Ντίκενς είναι μια ανεξάντλητη πηγή συγκίνησης, ανθρωπισμού, χαρακτήρων που έχουν γίνει κομμάτι του πολιτισμού της ανάγνωσης. Στις Μεγάλες προσδοκίες ο μεγάλος βικτωριανός συγγραφέας σκηνογραφεί μια ιστορία ενηλικίωσης όπου συμπλέκονται η τύχη, η γενναιοδωρία, ο έρωτας και ορισμένοι από τους πιο αινιγματικούς χαρακτήρες στην ιστορία της λογοτεχνίας.
Έγκλημα και τιμωρία, Fedor Michajlovic Dostojevskij
Διαβάζοντας Ντοστογέφσκι, έρχεσαι σε επαφή με τα μεγάλα ηθικά διλήμματα των μοντέρνων αλλά και με το χτίσιμο χαρακτήρων σαν του φοιτητή Ρασκόλνικοφ και του επιθεωρητή Πορφύρη. Μια εντυπωσιακή καταβύθιση σε πρόσωπα που είναι συγχρόνως μορφές της συνείδησης όλων μας, ένα παρελθόν που μας θυμίζει έντονα το πόσο τα σκοτάδια του μας αφορούν ακόμα.
Έγκλημα και τιμωρία, Fedor Michajlovic Dostojevskij
Διαβάζοντας Ντοστογέφσκι, έρχεσαι σε επαφή με τα μεγάλα ηθικά διλήμματα των μοντέρνων αλλά και με το χτίσιμο χαρακτήρων σαν του φοιτητή Ρασκόλνικοφ και του επιθεωρητή Πορφύρη. Μια εντυπωσιακή καταβύθιση σε πρόσωπα που είναι συγχρόνως μορφές της συνείδησης όλων μας, ένα παρελθόν που μας θυμίζει έντονα το πόσο τα σκοτάδια του μας αφορούν ακόμα.
Αισθηματική αγωγή, Gustave Flaubert
Μυθιστόρημα του μεγάλου, ανεκπλήρωτα έρωτα στο φόντο μιας ακόμα γαλλικής επανάστασης, αυτής του 1848. Ο Φλομπέρ δεν ήταν απλώς ένας παθιασμένος στιλίστας της λεπτομέρειας, αλλά και ένας παρατηρητής των ψυχικών και συναισθηματικών μεταπτώσεων που προαναγγέλλουν τη δική μας εποχή.
Εξιλέωση, Ian McEwan
Ένα βιβλίο των αρχών του εικοστού πρώτου αιώνα που φέρει τις ιδιότητες του κλασικού. Η Βρετανία της δεκαετίας του ’30, τα βλέμματα και η φαντασία των παιδιών, ο τρόπος που τα μικρά σπαράγματα προσωπικής ιστορίας μπλέκουν με τη μεγάλη Ιστορία, τον πόλεμο και τη μνήμη, όλα αυτά καλά κεντημένα στη γραφή του ΜακΓιούαν όπου αξίζει πάντα να επιστρέφει κανείς.
Τα ποιήματα (1916-1942), Μήτσος Παπανικολάου
Από τότε που έπεσε στα χέρια μου η συλλογή του Μανόλη Αναγνωστάκη για τη «χαμηλή φωνή» των ποιητών της δεκαετίας του 1920, είχα αισθανθεί την έλξη για την ποιητική φωνή του Μήτσου Παπανικολάου. Αυτός λοιπόν που έγραφε, απευθυνόμενος στον Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, «είμαστε, Ναπολέων, ταξιδιώτες κυνηγημένοι; Ω, τίποτ’ άλλο δεν είμαστε…» επιφυλάσσει αισθητική συγκίνηση σε όσους/ ες προστρέχουν στην ποίηση αναζητώντας τις δικές της, διακριτικές απαντήσεις. Στην ίδια, εξαιρετικά επιμελημένη σειρά, κυκλοφορούν και τα πεζογραφικά του.
Ερωτικός Παπαδιαμάντης, ανθολ. Χριστόφορος Λιοντάκης
Μια ανθολογία με τα ωραιότερα διηγήματα του Σκιαθίτη για τον έρωτα ή, μάλλον, για εκείνες τις άρρητες δυνάμεις που δημιουργούν μέσα στην παπαδιαμαντική γλώσσα ένα μοναδικό αμάλγαμα αισθησιασμού και πνευματικότητας, μια επιθυμία που ορίζεται ακόμα από σύμβολα και ίχνη μιας παράδοσης. Ο ερωτικός Παπαδιαμάντης δεν είναι κάτι άλλο από τον υπόλοιπο, ίσως και να είναι η αυθεντικότερη εκδοχή του, εξίσου κοντά στη θρησκευτικότητα όσο και στις πηγές της ίδιας της έμπνευσης.
Δρ Τζέκυλλ και Κος Χάυντ, Robert Louis Stevenson
Ένα κείμενο απόλυτα μοντέρνο με την έννοια που απέδιδε ο Σαρλ Μποντλαίρ στη μοντέρνα ζωή. Ο Homo duplex, ο διπλός άνθρωπος, πότε βάναυσο υποκείμενο, πότε εργάτης της καλοσύνης, αυτός λοιπόν βρίσκεται στο κέντρο αυτού του σπουδαίου βιβλίου. Οι κινηματογραφικές μεταφορές και η ενσωμάτωση του δόκτορος (κυρίως του Χάιντ) στην ποπ κουλτούρα δεν πρέπει να σκεπάσουν τη λογοτεχνική του σημασία. Αναμφίβολα, ένα από τα πρώτα υπαρξιακά νουάρ κείμενα της δυτικής λογοτεχνίας.
Ο ανιψιός του Ραμώ, Denis Diderot
Μια παράδοξη συνάντηση που αναδεικνύει τα διλήμματα του ανθρώπου της νεωτερικότητας με την πνευματώδη χάρη του Ντενί Ντιντερό. Ένα από τα κείμενα που διαψεύδουν την πλαστή εικόνα του Διαφωτισμού ως μονοσήμαντα άκαμπτου ορθολογισμού και αφελούς αισιοδοξίας.
Πατέρες και γιοι, Ivan Turgenev
Ο Τουργκένιεφ στάθηκε η άλλη εκδοχή της Ρωσίας, στους αντίποδες της ντοστογεφσκικής σλαβοφιλίας: στραμμένος στη Δύση, στο Παρίσι, στενός φίλος του Φλομπέρ και των αδελφών Γκονκούρ. Σε αυτό το αριστούργημα πραγματεύεται λογοτεχνικά τη σύγκρουση αξιών μέσα στις οικογένειες των ευγενών σε μια Ρωσία που αρχίζει να αλλάζει. Οι φιλελεύθεροι πατέρες, οι μηδενιστές και φιλο-τρομοκράτες γιοι και το φάντασμα του τσαρικού απολυταρχισμού γίνονται στη γραφή του Τουργκένιεφ σπαραχτικοί χαρακτήρες που δε σε αφήνουν ποτέ αδιάφορο: το Πατέρες και γιοι είναι μέρος του κανόνα της μεγάλης ρωσικής λογοτεχνίας, αυτής που κάθε γενιά καλείται να την ανακαλύψει και να τη χαρεί εκ νέου.
Η τελευταία μου πνοή, Luis Buñuel
Ο δημιουργός του «Ανδαλουσιανού σκύλου» και συμμέτοχος της καλλιτεχνικής τόλμης και της υπερρεαλιστικής φαντασίας ήταν ένας αιχμηρός παρατηρητής καταστάσεων της εποχής του. Κοντά και μακριά σε μεγάλες μορφές (όπως ο Νταλί ή ο Πικάσσο), πολιτικά αριστερός αλλά ξένος προς τον αχαλίνωτο δογματισμό και την αλαζονεία, μας έχει αφήσει ένα αυτοβιογραφικό κείμενο που προσφέρεται για χορταστική ανάγνωση: ένα βιβλίο ανάλαφρο και συγχρόνως σοβαρό, με ύφος όμορφο σαν τα κοκτέιλ που συνήθιζε να πίνει ο Μπουνιέλ στα μπαρ των ξενοδοχείων της εποχής.
Login and Registration Form