Ο Δημήτρης Ελευθεράκης (1978-2020) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συγκριτική γραμματολογία στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Η διδακτορική του διατριβή στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης είχε ως θέμα την ποίηση του Τ. Κ. Παπατσώνη. Επιμελήθηκε και σχολίασε τούς δύο τόμους των «Ποιημάτων» του Κ.Π. Καβάφη και τα «Ποιήματα καί πεζά» του Κ. Γ. Καρυωτάκη (Εκδόσεις Πατάκη) και προλόγισε έργα των Μαρκ Τουέιν, Αλέξανδρου Πούσκιν και Αλέξανδρου Μωραϊτίδη. Μετέφρασε έργα των Emmanuel Levinas, Clemens Brentano και Gore Vidal, καθώς και ποιήματα των Don Paterson και Ron Padgett. Το διάστημα 2014-2018 έζησε στη Γερμανία, όπου εκπόνησε δεύτερη διδακτορική διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Μπόχουμ (Τμήμα Ιστορίας) με θέμα «Το Ολοκαύτωμα στην ελληνική κουλτούρα της μνήμης 1945-1989», η οποία θα κυκλοφορήσει στη Γερμανία από τις εκδόσεις Metropol. Το διάστημα 2015-2017 εργάστηκε στην ελληνική σύνταξη της Deutsche Welle στη Βόννη και δίδαξε ελληνικά στο Πανεπιστήμιο της Βόννης. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 2018 και ως τον ξαφνικό του θάνατο τον Νοέμβριο του 2020, δίδασκε στη Σχολή Μωραΐτη, στο Τμήμα του International Baccalaureate, όπου είχε διδάξει και κατά το διάστημα 2008-2014. Ήταν μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού «Ποιητική». Ποιήματα και δοκίμιά του έχουν δημοσιευθεί εκτός από την «Ποιητική» και σε πολλά άλλα λογοτεχνικά περιοδικά («Νέα Εστία», «Ποίηση», «Πλανόδιον», «Νέα Ευθύνη», «Φρέαρ»). Από τις Εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν οι ποιητικές του συλλογές Εγκώμια (2013, βραβείο του λογοτεχνικού περιοδικού «Ο Αναγνώστης») και Άσπρα μήλα (2021). Ήταν ένας από τους πιο γνήσιους και ταλαντούχους ποιητές της γενιάς του και παρόλο πού έφυγε από τη ζωή πολύ νέος, πρόλαβε ν’ αφήσει πίσω του σημαντικό έργο. Λιγότερα