Η Σοφία Μαυροειδή γεννήθηκε στο χωριό Φουρνή Μεραμβέλλου της ανατολικής Κρήτης. Η οικογένειά της ήταν πολύ φτωχή. Αποφοίτησε με πολλές δυσκολίες από την Παιδαγωγική Ακαδημία του Ηρακλείου και εργάστηκε στη Μέση Εκπαίδευση στην Κρήτη για τρία χρόνια. Στη συνέχεια έφυγε για σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (αποφοίτησε το 1930) και παράλληλα φοίτησε στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών με καθηγητή τον Λουί Ρουσσέλ, ο οποίος ενθάρρυνε την κλίση της στα γράμματα και μετέφρασε ένα ποίημά της που δημοσίευσε στο Λιμπρ το 1928. Τον ίδιο χρόνο δημοσίευσε ποιήματα στο περιοδικό "Νεοελληνικά Γράμματα" του Ηρακλείου. Το 1930 παντρεύτηκε τον ποιητή και αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού Κώστα Παπαδάκη και ένα χρόνο αργότερα διορίστηκε ως καθηγήτρια στη Χαροκόπειο σχολή Οικιακής Οικονομίας στην Καλλιθέα. Από τότε και ως τα τελευταία χρόνια της ζωής της εργάστηκε σε διάφορες σχολές, δημόσιες και ιδιωτικές, όπου δίδαξε κυρίως Νεοελληνική Λογοτεχνία. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και του εμφυλίου διώχτηκε για λόγους πολιτικών φρονημάτων (μέλος του ΕΛΑΣ και άλλων πολιτικών οργανώσεων, ανέπτυξε αντιστασιακή δράση και δημοσίευσε κείμενά της στον παράνομο Τύπο). Την πρώτη της επίσημη εμφάνιση στο χώρο της λογοτεχνίας πραγματοποίησε το 1934, οπότε κυκλοφόρησε η πρώτη της ποιητική συλλογή, που είχε τίτλο "Ώρες αγάπης". Συνεργάστηκε με λογοτεχνικά περιοδικά, όπως η "Πνοή", ο "Λόγος", η "Νέα Εστία", η "Νεοελληνική Λογοτεχνία", η "Φιλολογική Ζωή", τα "Ελεύθερα Γράμματα" και εφημερίδες. Ασχολήθηκε επίσης με την παιδική λογοτεχνία, το θέατρο, τη λογοτεχνική και θεατρική κριτική, τη μελέτη και την ταξιδιωτική πεζογραφία, ενώ σημαντική υπήρξε και η μεταφραστική της δραστηριότητα. Ειδικότερα, κράτησε τη στήλη της θεατρικής κριτικής στο περιοδικό του Μελή Νικολαϊδη "Πνευματική Ζωή" από το 1938 ως το 1939, τη στήλη της λογοτεχνικής κριτικής στο περιοδικό "Νεοελληνική Λογοτεχνία" από το 1939 ως το 1940. Στην "Πνευματική Ζωή" δημοσίευσε επίσης εκτενή μελέτη για το ελληνικό δημοτικό τραγούδι. Συνεργάστηκε επίσης με παιδικά περιοδικά όπως τα "Ελληνόπουλο", "Θησαυρός του παιδιού" και "Το σπίτι του παιδιού" και την παιδική εγκυκλοπαίδεια "Για σας παιδιά", ενώ κυκλοφόρησε παιδικά διηγήματα και μυθιστορήματα. Τιμήθηκε με το Βραβείο Εθνικής Αντιστάσεως για την ποιητική συλλογή της "Της Νιότης και της Λευτεριάς" (1946). Πέθανε στην Αθήνα από βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία της Σοφίας Μαυροειδή - Παπαδάκη βλ. Αλέξανδρος Αργυρίου, "Μαυροειδή - Παπαδάκη Σοφία", στο "Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό", τ. 6. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1987, Δημήτρης Γιάκος, "Σοφία Μαυροειδή Παπαδάκη", περιοδικό "Νέα Εστία" τχ. 102, ετ. ΝΑ΄, 15/7/1977, αρ.1201, σ.956-957, Δημήτρης Γιάκος, "Μαυροειδή - Παπαδάκη Σοφία", στη "Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", τ. 10, Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και Κώστας Στεργιόπουλος (επιμέλεια), "Σοφία Μαυροειδή - Παπαδάκη", στο "Η ελληνική ποίηση· Ανθολογία - Γραμματολογία", Αθήνα, Σοκόλης, 1980, σ. 582-583.



(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.). Λιγότερα