Παγκοσμιοποίηση και δημοκρατία

Κίνηση για την κίνηση, αλλαγή για την αλλαγή, εκσυγχρονισμός για τον εκσυγχρονισμό, την κοινωνική επιφάνεια τη διατρέχει ένας αδιάκοπος κυματισμός, οι άνθρωποι καλούνται να συμμορφωθούν, να προσαρμοστούν, να τρέξουν, να ακολουθήσουν, αν θέλουν να γίνουν ή να παραμείνουν «σύγχρονοι». Πίσω από αυτόν τον «τροχαδισμό», κρύβεται μια άλλη, πραγματική κίνηση: η διαδικασία ενοποίησης του χρηματο-οικονομικού πεδίου σε παγκόσμια κλίμακα. Κι αν παρουσιάζεται σαν κάτι το μοιραίο και το αναπόφευκτο, δεν παύει να είναι αποτέλεσμα ανθρώπινων αποφάσεων και εσκεμμένων επιλογών. Πλάι της κι απέναντί της, άλλοτε σαν συμπλήρωμα και άλλοτε σαν ψευδής αντίσταση, αναδύονται εθνοτικές, φυλετικές ή ταυτοτικές διεκδικήσεις. Στο κινητικό, αποκομμένο και δίχως μνήμη άτομο αντιπαρατίθεται ένα πλήθος από παγιδευμένες στις ρίζες τους κοινότητες. Λες και φτάνει ένα παρδαλό κουστούμι για να κρύψει την αυξανόμενη παγκόσμια ομοιομορφία. Παγκοσμιοποίηση στα ψηλά, εθνοτητοκρατία στα χαμηλά: πιασμένη στα σαγόνια της μέγκενης, η δημοκρατική πολιτεία, ιστορικό δημιούργημα του έθνους-κράτους, κινδυνεύει να περιοριστεί σε μια μινιμαλιστική δημοκρατία, απλή τελετουργική διαδικασία στα πλαίσια της θριαμβεύουσας "δημοκρατιστικής" λατρείας που ψάλλει τον ύμνο των αφηρημένων ανθρώπινων δικαιωμάτων.