Ο ουρανός της παλάμης

Η κυρά-Λένιν είναι για δέσιμο. Έχει όλο το σαλόνι γεμάτο με κάτι φάτσες, και κάθε φορά που της πάει φαγητό κάθεται και του λέει ιστορίες από τον πόλεμο, ποιος ήταν ο ένας κι ο άλλος. Δεν τον αφήνει να φύγει. Του σπάει τα νεύρα. Όλες οι βλαμμένες στη δική του ζωή έχουν μαζευτεί. Πρώτη και καλύτερη η μάνα του. Βλέπει τον Μπαζ στο πάτωμα. Τον σηκώνει μηχανικά, του ανοίγει τα χέρια. Του κουνάει τα πόδια. Αυτός όλο γελάει. Τι ανάγκη έχει; Όποτε του τη βαρέσει, μπορεί να πάει στο διάστημα.
"Μπαζ Λαϊτγίαρ, είσαι ο καλύτερός μου φίλος, ο μοναδικός μου φίλος. Πότε μεταμορφώθηκες σε μια απλή κούκλα;"
Ένα σπονδυλωτό αφήγημα, με οκτώ ιστορίες που διασταυρώνονται στη σημερινή Αθήνα. Τα πρόσωπα είναι άλλοτε πρωταγωνιστές και άλλοτε κομπάρσοι στις ιστορίες των άλλων. Από την καθημερινή μάχη για την επιβίωση που δίνουν δεν λείπουν η συμπόνια και η αλληλεγγύη, ακόμα κι όταν τους πνίγει το δίκιο ή τους τυφλώνει το μίσος.