Η τελευταία πλεκτάνη

Ποιες εξελίξεις σημάδεψαν τη Ρωσία την περίοδο 1903-1953; Τι ακριβώς συνέβη στη Μόσχα κατά το ξέσπασμα της Οκτωβριανής Επανάστασης και κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου; Ποιες εναλλακτικές πολιτικές λύσεις υπήρχαν προκειμένου να μην επικρατήσουν οι μπολσεβίκοι; Πώς μεγαλούργησε η οικονομία της αγοράς το διάστημα 1921-1928 ή αλλιώς την περίοδο της ΝΕΠ; Πώς μεταμορφώθηκε η ρωσική οικονομία με τα δύο πρώτα πεντάχρονα πλάνα (1928-1937); Πώς ο Στάλιν έχτισε δεκάδες πόλεις σε εντελώς αφιλόξενες περιοχές; Πόσο απόλαυσαν οι Ρώσοι αγρότες την κολεκτιβοποίησή τους; Πόσο συνεργάσιμοι ήταν οι Ουκρανοί χωρικοί από το 1930 έως το 1933; Με ποιους μηχανισμούς εξασφαλιζόταν η κοινωνική κινητικότητα στη σοβιετική επικράτεια; Ποιες κοινωνικές τάξεις αναγνωρίζονταν στο σταλινικό καθεστώς; Πώς επηρέασε τις γυναίκες το προχωρημένο οικογενειακό δίκαιο και η φίμωση των κληρικών; Γιατί οι υπηρέτριες δεν καταργήθηκαν στις πόλεις; Τι λογής λογοτεχνία διάβαζαν οι υποψιασμένοι πολίτες και ποιες ταινίες έβλεπαν; Πόσο βαθιά επιρροή άσκησαν νεωτερικοί δημιουργοί όπως ο Τάτλιν, ο Μαλέβιτς, ο Στανισλάφσκι, ο Μεγερχόλντ και ο Μαγιακόφσκι; Πόσο πλατιά ήταν η διάδοση της τζαζ; Ποια τραγούδια αγαπήθηκαν μέχρι το 1953; Πόσο αντισημίτες είναι οι Ρώσοι; Πώς γινόταν μια σύλληψη στη Μόσχα από την πολιτοφυλακή και τι την ακολουθούσε; Ποιοι πολίτες αγγίχτηκαν από τις ευρείες διώξεις του έτους 1937; Πόσο υπέφεραν οι εγκλωβισμένοι κατά την πολιορκία του Λένινγκραντ (1941-1944); Πόσο κοντά έφτασε ο Χίτλερ στην κατάληψη της Μόσχας το 1941; Πόσο ηρωικός ήταν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος; Ποιες κατηγορίες κρατουμένων επιβίωναν στα στρατόπεδα εργασίας της Κολιμά; Πώς επηρεάστηκαν οι προνομιούχοι της Μόσχας από την τελευταία πλεκτάνη που στήθηκε μέσα στο σταλινικό καθεστώς ή αλλιώς από την υπόθεση των γιατρών; Τι είδους σκηνές εκτυλίχθηκαν τις πρώτες μέρες μετά τον θάνατο του Στάλιν;
Απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα (και σε πολλά ακόμη) δίνονται μέσα από την οπτική γωνία και το ημερολόγιο του εξοργιστικά καλότυχου γιατρού Ροντιόν Αντόνοβιτς Σαβίριν, σ’ ένα μυθιστόρημα που αρχίζει σαν τον Δόκτορα Ζιβάγκο και μετατρέπεται σε φυγόκεντρη κοινωνική τοιχογραφία με άφθονες ξεκαρδιστικές σκηνές.