Η πικρή ζωή

"Όχι, εγώ θέλω παλιομοδίτικη κηδεία, το έχω γράψει και στη διαθήκη μου, πολιτική κηδεία, αλλά κατανυκτική. Δεν θέλω παπάδες, θέλω πρώην παπάδες, θέλω αυτούς που πέταξαν διά παντός τα ράσα τους κι έγιναν κομμουνιστές, μολονότι παρέμειναν παπάδες στην ψυχή. Θέλω τέσσερις τέτοιους αποσχηματισμένους και τολιατικούς παπάδες και θέλω και δυο μαύρα άλογα με λοφίο στο κεφάλι, δύο λογοτεχνικούς κριτικούς στη θέση του αμαξά και στους τέσσερις τροχούς της άμαξας θέλω, με τη σειρά αυτή, έναν ιστορικό, έναν τεχνοκριτικό, ένα στέλεχος εκδοτικού οίκου κι έναν συντάκτη της τρίτης σελίδας".
(απόσπασμα από το βιβλίο)

Μυθιστόρημα αυτοβιογραφικό, η Πικρή ζωή διαδραματίζεται στο Μιλάνο του "οικονομικού θαύματος". Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μεταβαίνει εκεί προκειμένου να εκδικηθεί για τον θάνατο δεκάδων εργατών στα ορυχεία της γενέτειράς του. Από τη μικρή επαρχιακή του πόλη βρίσκεται ξαφνικά στο Μιλάνο της προόδου και της εκβιομηχάνισης, στο Μιλάνο των καμπαρέ και των φουτουριστών ζωγράφων. Σαν κινούμενη άμμος που ρουφάει όποιον την πλησιάσει, έτσι καταβροχθίζει κι εκείνον, κάνοντάς τον ούτε λίγο ούτε πολύ να λησμονήσει τον πρωταρχικό του στόχο. Για να επιβιώσει, εργάζεται αρχικά σε ένα πολιτιστικό περιοδικό, ώσπου καταφεύγει στο ελεύθερο επάγγελμα και βιοπορίζεται μεταφράζοντας αγγλόφωνους συγγραφείς. Η αγωνία που τον κατατρώει καθημερινά είναι μια και μόνη: θα καταφέρνει άραγε να μεταφράζει σε καθημερινή βάση είκοσι σελίδες, προκειμένου να μπορεί να βγάζει τα προς το ζην ο ίδιος, η σύντροφός του στο Μιλάνο, αλλά και η σύζυγός του και το παιδί τους πίσω στον τόπο του;
(απόσπασμα από το επίμετρο της μεταφράστριας)