Η μετάνοια του αδελφού Κάντφελ

Νοέμβριος του Σωτήριου Έτους 1145 και η σκληρή διένεξη ανάμεσα στο βασιλιά Στέφανο και της Αυτοκράτειρας Μοντ έχει μια τελευταία ευκαιρία για συμφιλίωση. Καθώς οι δυο πλευρές σταθμίζουν κατά πόσο είναι συνετή μια περαιτέρω σύγκρουση, συμφωνούν ότι πρέπει να οργανωθεί ένα συμβούλιο. Υπάρχουν ελπίδες ότι η συνάντηση θα λύσει επιτέλους το ζήτημα των αιχμαλώτων πολέμου, αρκετοί από τους οποίους συνελήφθησαν μετά την απαράδεκτη αυτομόληση του Φιλίππου, του μικρότερου γιου του Κόμη του Γκλόστερ, σε βάρος της υπόθεσης του βασιλιά.

Ο αδελφός Κάντφελ, ανέμελος στο βοτανόκηπό του στο Αβαείο των Αγίων Πέτρου και Παύλου, ζητά άδεια για να παρακολουθήσει αυτή τη κρίσιμη συνάντηση. Έχει πληροφορηθεί ότι ανάμεσα στους φυλακισμένους βρίσκεται ο Ολιβέριος της Βρετάνης, ένας νεαρός που θεωρεί τη νομιμοφροσύνη πολύ πιο σημαντική από τους μοναστικούς όρκους του Κάντφελ. Όπως παρατηρεί ο Κάντφελ, "προτού γίνω αδελφός, υπήρξα πατέρας". Και η αποφασιστικότητά του να σπεύσει σε βοήθεια του γιου του γίνεται αφορμή για μια πολύπλοκη έρευνα που έχει ιδιάζουσα σημασία.