Κωδικός προϊόντος: Ψ1817 | ISBN: 978-960-218-347-2
Η κοινωνική αλληλεγγύη και οι αντιφάσεις της. Ο ρόλος του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος σε μια σύγχρονη κοινωνική πολιτική
Συγγραφέας:
Εκδοτικός οίκος:
Η κοινωνική αλληλεγγύη και οι αντιφάσεις της. Ο ρόλος του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος σε μια σύγχρονη κοινωνική πολιτική
Ειδική Τιμή
6,27 €
Από
8,96 €
-30%
Τιμή εκδότη με ΦΠΑ €8.96
Σε απόθεμα
Διαθεσιμότητα Κατόπιν παραγγελίας
Πόντοι Ανταμοιβής 7
Κωδικός
Ψ1817
Χαρακτηριστικά Βιβλίου
Κατηγορία
Βιβλία, Ανθρωπιστικές και Κοινωνικές Επιστήμες, Κοινωνικές και Πολιτικές Επιστήμες
Βάρος
0,25
Εκδοτικός οίκος
Εκδόσεις Κριτική
Ημερομηνία τελευταίας εκτύπωσης
23 Δεκ 2015
Ημερομηνία 1ης παρούσας έκδοσης
1 Απρ 2004
Διαστάσεις
14x20.5
Σελίδες
192
Περιγραφή
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΙΤΙΚΗ
Η θεσμοθέτηση ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος στην Ελλάδα συναντά έντονες αντιστάσεις σε όλο το πολιτικό φάσμα. Η ενδυνάμωση του κοινωνικού διχτύου ασφαλείας (αλλά και γενικότερα ο εκσυγχρονισμός της κοινωνικής πολιτικής στην Ελλάδα) προϋποθέτει μια σοβαρή και υπομονετική προσπάθεια και σε επίπεδο ιδεών: αφενός για τη διατύπωση μιας μεταρρυθμιστικής στρατηγικής και αφετέρου για την κατάκτηση μιας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας που να την υποστηρίζει. Το βιβλίο γράφτηκε ως συμβολή σ” αυτή την προσπάθεια.
Το «γενεαλογικό δένδρο» της ιδέας αποκαλύπτει ότι οι πρόγονοί της ήταν βρετανοί φιλελεύθεροι, σκανδιναβοί σοσιαλδημοκράτες, γερμανοί χριστιανοδημοκράτες, γάλλοι σοσιαλιστές, ακόμη και αμερικανοί νεοφιλελεύθεροι. Προφανώς, ο καθένας από τους παραπάνω εκκινούσε από πολύ διαφορετικές πολιτικοϊδεολογικές αφετηρίες. Όμως, η ανάγκη εγγύησης από την Πολιτεία ενός «κοινωνικού διχτύου ασφαλείας» υπήρξε (και παραμένει) ένα από τα λίγα σημεία σύμπτωσης όλων – και, παρεμπιπτόντως, συστατικό στοιχείο του «Ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου».
Η λειτουργία ενός ελάχιστου εισοδήματος παρέχει ύστατη στήριξη και ελπίδα στους «φτωχότερους από τους φτωχούς»: σε όσους έχουν πάψει να περιμένουν οτιδήποτε από κυβέρνηση, κόμματα ή συνδικάτα, σε όσους έχουν χάσει κάθε εμπιστοσύνη στο «σύστημα». Θα περίμενε κανείς ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση θα αξιοποιούσε την ευκαιρία για να τους διαψεύσει, να τους αποδείξει ότι το «σύστημα» ενδιαφέρεται και γι” αυτούς. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη στην Ελλάδα μέχρι τώρα. Οπωσδήποτε, τα διοικητικά και πρακτικά εμπόδια είναι σημαντικά και δεν πρέπει να υποτιμόνται. Όμως, η εμπειρία της Ιταλίας και της Πορτογαλίας δείχνει ότι το ελάχιστο εισόδημα μπορεί να εφαρμοστεί επιτυχώς ακόμη και σε χώρες όχι πολύ διαφορετικές από τη δική μας.
Η θεσμοθέτηση ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος στην Ελλάδα συναντά έντονες αντιστάσεις σε όλο το πολιτικό φάσμα. Η ενδυνάμωση του κοινωνικού διχτύου ασφαλείας (αλλά και γενικότερα ο εκσυγχρονισμός της κοινωνικής πολιτικής στην Ελλάδα) προϋποθέτει μια σοβαρή και υπομονετική προσπάθεια και σε επίπεδο ιδεών: αφενός για τη διατύπωση μιας μεταρρυθμιστικής στρατηγικής και αφετέρου για την κατάκτηση μιας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας που να την υποστηρίζει. Το βιβλίο γράφτηκε ως συμβολή σ” αυτή την προσπάθεια.
Το «γενεαλογικό δένδρο» της ιδέας αποκαλύπτει ότι οι πρόγονοί της ήταν βρετανοί φιλελεύθεροι, σκανδιναβοί σοσιαλδημοκράτες, γερμανοί χριστιανοδημοκράτες, γάλλοι σοσιαλιστές, ακόμη και αμερικανοί νεοφιλελεύθεροι. Προφανώς, ο καθένας από τους παραπάνω εκκινούσε από πολύ διαφορετικές πολιτικοϊδεολογικές αφετηρίες. Όμως, η ανάγκη εγγύησης από την Πολιτεία ενός «κοινωνικού διχτύου ασφαλείας» υπήρξε (και παραμένει) ένα από τα λίγα σημεία σύμπτωσης όλων – και, παρεμπιπτόντως, συστατικό στοιχείο του «Ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου».
Η λειτουργία ενός ελάχιστου εισοδήματος παρέχει ύστατη στήριξη και ελπίδα στους «φτωχότερους από τους φτωχούς»: σε όσους έχουν πάψει να περιμένουν οτιδήποτε από κυβέρνηση, κόμματα ή συνδικάτα, σε όσους έχουν χάσει κάθε εμπιστοσύνη στο «σύστημα». Θα περίμενε κανείς ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση θα αξιοποιούσε την ευκαιρία για να τους διαψεύσει, να τους αποδείξει ότι το «σύστημα» ενδιαφέρεται και γι” αυτούς. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη στην Ελλάδα μέχρι τώρα. Οπωσδήποτε, τα διοικητικά και πρακτικά εμπόδια είναι σημαντικά και δεν πρέπει να υποτιμόνται. Όμως, η εμπειρία της Ιταλίας και της Πορτογαλίας δείχνει ότι το ελάχιστο εισόδημα μπορεί να εφαρμοστεί επιτυχώς ακόμη και σε χώρες όχι πολύ διαφορετικές από τη δική μας.
Login and Registration Form