Η εξαφάνιση του Τζων Αυλακιώτη

"Όταν λέω πως δεν ήξερα τον Τζων Αυλακιώτη δεν ακριβολογώ. Έλεγαν πολλά για τις ιδιαίτερες σχέσεις του με το καθεστώς της 4ης Αύγουστου, στις εφημερίδες είχε δημοσιευθεί η φωτογραφία του πλάι στον Μεταξά και οι δημοσιογράφοι τον είχαν δει κάμποσες φορές μετά τα μεσάνυχτα, στο σαλόνι του "Κίνγκ Τζώρτζ", όπου ο πανίσχυρος υπουργός της Ασφαλείας Μανιαδάκης συνήθιζε να περνά, με τη στενή του συντροφιά, τις νυχτερινές ώρες. Ο Τζων Αυλακιώτης ανήκε σε τούτη τη "στενή συντροφιά". [...] Μα ας τα βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Τότε το συνειδητοποίησα πως ο πασίγνωστος αυτός κύριος ήταν περισσότερο άγνωστος από ένα ασήμαντο καθημερινό ανθρωπάκι. Λες και ο Τζων Αυλακιώτης είχε φροντίσει ο ίδιος και με σύστημα να εξαφανίσει το παρελθόν του. [...] Όταν θα συναντούσα άλλους, που τον γνώρισαν σε άλλες εποχές της ζωής του, θα έβλεπα έναν άλλο άνθρωπο. Λες και ο Τζων Αυλακιώτης δεν ήταν ένας, αλλά πολλοί άνθρωποι." Η δράση του μυθιστορήματος αρχίζει το πρωινό της 4ης Αύγουστου 1938, στην επέτειο της επιβολής της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά, με εορτασμό που τελείται στο Στάδιο, με νεολαίους μελανοχίτωνες της Ε.Ο.Ν. και προπαγανδιστικούς λόγους. Στην Αθήνα κυριαρχεί ο περιβόητος Μανιαδάκης και η μυστική αστυνομία του. Ο Τύπος και το ραδιόφωνο ελέγχονται. Στους τοίχους της πόλης είναι κολλημένες τεράστιες γιγαντοαφίσες του δικτάτορα. Ο ήρωας, ένας ανερχόμενος δημοσιογράφος, δέχεται ένα πρωινό τηλεφώνημα από την κοπέλα που είχε ερωτευθεί πολλά χρόνια πριν, όταν ήταν ακόμη φοιτητής. Εκείνη είναι πλέον η σύζυγος του διάσημου Τζων Αυλακιώτη, ο οποίος έχει εξαφανιστεί χωρίς να αφήσει ίχνη. Έτσι αρχίζει η αναζήτηση μαζί με την έρευνα για έναν άνθρωπο πασίγνωστο στο παρόν αλλά με ανεξιχνίαστο παρελθόν. Σκόρπια στοιχεία άλλοτε τον παρουσιάζουν ως φιλοβασιλικό και άλλοτε ως Βενιζελικό, άλλοτε ως γαλλόφιλο κι άλλοτε ως αγγλόφιλο ή και γερμανόφιλο με ύποπτες συναλλαγές. Η δράση, καταιγιστική, εκτυλίσσεται σε ένα σκηνικό επικίνδυνο, με πολλές παγίδες και συγκρουόμενα συμφέροντα. Ο Μαρής, μετά τη Μεταπολίτευση, υπογράφει το πιο πολιτικό του μυθιστόρημα, το προτελευταίο στο σύνολο της τεράστιας παραγωγής του και ένα από τα καλύτερά του.