Φανταστική περιπέτεια

Αντιπροσωπευτικοί τύποι της Μεταπολίτευσης, χαρακτηριστικά στιγμιότυπα της δεκαετίας του '80, διαπεραστική σάτιρα ενός αποδιοργανωμένου κρατικού μηχανισμού, σπαρακτική αποτύπωση μιας κοινωνίας που παγιδεύτηκε ανεπιστρεπτί σε ψευδαισθήσεις μεγαλείου. Από το 1986, η τιμημένη με κρατικό βραβείο μυθιστορήματος "Φανταστική περιπέτεια" του Αλέξανδρου Κοτζιά μίλησε προφητικά για την υφέρπουσα νεοελληνική κοινωνική κρίση.



"[...] "Η Φανταστική" περιπέτεια, διαβασμένη σήμερα πλέον, θα μπορούσε να είναι ένα μυθιστόρημα στο οποίο, μέσα από την περίπτωση του Αλέξανδρου Καπάνταη, μας μιλά για το παραμύθιασμα μιας ολόκληρης χώρας: τυπικός Νεοέλληνας ο Καπάνταης, που ρίχνει τις ζεϊμπεκιές του τρόπον τινά νωρίς το πρωί της 21ης Απριλίου του 1983, ενώ ο φίλος του πεθαίνει, αδηφάγος, άπληστος, έχοντας πάρει οριστικό διαζύγιο από τον πραγματικό του εαυτό και προσβλέποντας σε θεσμούς βυθισμένους στην ανυποληψία, άγεται και φέρεται έρμαιο των επιθυμιών του. Εν ολίγοις, ο Καπάνταης, τόσο ως δημιουργός όσο και ως δημόσιος υπάλληλος ή σύζυγος και οικογενειάρχης, είναι μια τεράστια, ολοστρόγγυλη φούσκα. Όπως και ολόκληρη η χώρα. [...]"



(από τον πρόλογο του Ηλία Μαγκλίνη)