Επίλογος στα χιόνια

"... Μου λένε πως μοιάζω του παππού - Θωμά. Έχουμε το ίδιο λακκάκι στο σαγόνι, βρίζω και εγώ όπως έβριζε εκείνος χωρίς να βλαστημάει ποτέ. Η γιαγιά Κατερίνα, από το σόι του πατέρα μου, δεν θέλει να ακούει ότι μοιάζω του παππού-Θωμά, σιγά μην είσαι σαν το γέρο-μπεκρή, μου λέει. Εσύ έχεις πάρει από το δικό μας το σόι, επιμένει, είσαι φτυστός ο μακαρίτης ο αδελφός μου ο Γιάννης, τον θυμάμαι τότε που γύρισε από την Αμερική, τόσο πολύ σου έμοιαζε. Κουβάλησε μαζί του ένα κάρο λεφτά, είχε παράνομο αποστακτήριο στο Σικάγο, μέσα στο μαγαζί του, θησαύρισε. Τότε όλοι ήθελαν τη φιλία του και ζητούσαν να τον κάνουν κουμπάρο, αν του άρεσε μέχρι και δήμαρχος μπορούσε να γίνει, όλους του δάνειζε, ας είναι αναπαυμένη η ψυχή του, και του τα επέστρεφαν στην Κατοχή, τότε που με ένα εκατομμύριο αγόραζες ένα αβγό. Μόνο η γιαγιά η Κατερίνα βουλώνει τα αφτιά της όταν λένε ότι μοιάζω του παππού-Θωμά. Όλοι οι άλλοι επιμένουν ότι έχουμε τον ίδιο χαρακτήρα, τα ίδια κουσούρια, την ίδια κόψη. Έχουμε και το ίδιο όνομα και ίσως αυτό είναι μια επί πλέον αιτία να επηρεάζονται...".