Η Μπέθανυ και το Τέρας (βιβλίο 1)

Ο Εμπενίζερ Τουίζερ είναι ένας νεότατος 511χρονος, που φυλάει ένα τέρας στη σοφίτα του. Ταΐζει στο τέρας κάθε λογής πράγματα κι εκείνο σε αντάλλαγμα ξερνάει ακαταμάχητα δώρα για τον Εμπενίζερ. Αλλά όσο το τέρας μεγαλώνει, τόσο πιο λαίμαργο γίνεται. Κι αρχίζει να βαριέται να τρώει μόνο σκονισμένα αγάλματα και μαϊμούδες που κάνουν κόλπα. Έτσι, στην αρχή της ιστορίας μας δηλώνει ορθά κοφτά πως για το επόμενο γεύμα του θα ήθελε ένα ωραίο, ζουμερό… παιδάκι! Και τότε κάνει την εμφάνισή της η φοβερή και τρομερή Μπέθανυ… Θα καταφέρει άραγε να μην την κατασπαράξει το τέρας; Και τι θ’ απογίνει ο Εμπενίζερ; Είναι καταδικασμένος να πεθάνει, αν αποφασίσει να σώσει την αναιδέστατη καινούρια του φιλοξενούμενη;
Υπέροχα σκοτεινό και μακάβριο, ξεκαρδιστικά αστείο και σκανταλιάρικο, αναφέρεται στην απληστία και την κακή συμπεριφορά, ενώ αναδεικνύει την καλοσύνη και την αλληλεγγύη ως τα πιο πολύτιμα αγαθά. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το «Εγώ, ο Απαισιότατος» συναντά τον Ρόαλντ Νταλ με μια κεφάτη πινελιά απ’ το «Μαγαζάκι του Τρόμου» και τον Λέμονι Σνίκετ.
Ιδανικό για τερατάκια ηλικίας 8 με 12 χρονών.
 
Συμβουλή για τους μεγάλους: Απαραίτητη η αίσθηση του χιούμορ! Κατασπαράξτε το οι ίδιοι πριν το ταΐσετε στα παιδιά.Το χιούμορ του αυτό, η σπιρτόζικη, αβίαστα ρέουσα και απολαυστική γραφή του ασφαλώς παραπέμπει στους μετρ του είδους (Ρόαλντ Νταλ, Ντάνιελ Χάντλερ, Ντέιβιντ Ουάλιαμς κτλ), αλλά ο Φίλιπς διατηρεί μια λεπτή γραμμή πάνω στην οποία ισορροπεί ώστε να μην θεωρήσεις ότι στέκει κάτω από τη σκιά όλων αυτών∙ τουναντίον με την Μπέθανυ δείχνει να θέλει να αφήσει ένα δικό του στίγμα που ξύνει την ατμόσφαιρα της κινηματογραφίας του Τιμ Μπάρτον. [...] Παρότι το black humour και η μακάβρια λογοτεχνία συναντάται κυρίως στη λογοτεχνία για ενήλικες και είναι μεγάλο ρίσκο να την κατευθύνεις προς παιδιά, ο Φίλιπς δοκιμάζει και πετυχαίνει να σκοτεινιάσει, να μιλήσει για δύσκολες ή γκροτέσκ όψεις του πολιτισμού και του ηθικού μας κώδικα, να μιλήσει για θάνατο και νιότη, να δραπετεύσει από τις παραδοσιακές αφηγηματικές δομές, να βγάζει το χέρι έξω από το βιβλίο και να τσιμπάει τον αναγνώστη. [...] Η εικονογράφηση της Ιζαμπέλ Φόλλαθ τόσο εκφραστική, τόσο δουλεμένη, τόσο καλαίσθητη, τόσο παιχνιδιάρικη και χιουμοριστική αναδίδει το ύφος και τον χαρακτήρα του κειμένου.

Κατερίνα Χατζηανδρέου, Elniplex
https://www.elniplex.com/η-μπέθανυ-και-το-τέρας-βιβλίο-1-του-τζακ/