Η Συριζαία Αριστερά ως Νέα Δεξιά

Στο βιβλίο αυτό εξετάζονται οι μεγάλοι σταθμοί της Αριστεράς από τις καταβολές της νεοτερικότητας έως τη Συριζαία διακυβέρνηση. Τα πεπραγμένα της Αριστεράς φανέρωσαν εξαρχής ότι ο «σοσιαλισμός» δεν ήταν παρά ένας διαφορετικός δρόμος εξόδου από τη δεσποτεία και όχι ένα ανώτερο εξελικτικό στάδιο σε σχέση με τον «καπιταλισμό». Το αίμα που χύθηκε στους δρόμους τον 20ό αιώνα είχε να κάνει με το εάν η ιδιοκτησία της οικονομίας θα ανήκε στο κράτος ή στον ιδιώτη. Όχι με τη συμμετοχή της κοινωνίας στο σύστημα.

Η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού φανέρωσε την καθολική ομοφωνία της Αριστεράς με τη Δεξιά: στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα, στον σκοπό της πολιτικής, στον εγκιβωτισμό της κοινωνίας στην ιδιωτεία. Έχοντας ελλιμενίσει την αντιπαράθεσή τους στη νομή της εξουσίας, απέληξαν να διαγκωνίζονται για το ποια θα υπηρετήσει πιο αποτελεσματικά τον σκοπό των αγορών. Η συντηρητική μετάλλαξη της Αριστεράς την έφερε αντιμέτωπη με το αίτημα της πολιτικής χειραφέτησης της κοινωνίας των πολιτών. Με το γύρισμα του αιώνα η Αριστερά θα εξέλθει της ιστορίας.

Η Συριζαία Αριστερά, στο κλίμα αυτό, έχοντας από καιρό υψώσει τη σημαία του δόγματος «μηδέ ο Μαρξ μηδέ η ελληνική οικουμένη», θα οχυρωθεί πίσω από την αντιδραστική σημειολογία του «Διαφωτισμού», για να εκφράσει με τον πιο αυθεντικό τρόπο την πιο εκφυλισμένη εκδοχή της νεοτερικής ολιγαρχίας, την κομματοκρατία. Ομογάλακτη συνιστώσα της «Νέας Δεξιάς», ανέλαβε εξ αντικειμένου να «αποτελειώσει» τον ελληνισμό, με την «ιμιοποίηση» της ελληνικής χώρας.