Το χταπόδι του Ομήρου και άλλα ποιήματα (δίγλωσση έκδοση)

«Το έργο του Λόνγκλεϋ έχει για τους Έλληνες αναγνώστες ενα ειδικό ενδιαφέρον, αφού η ραχοκοκαλιά πολλών ποιημάτων του είναι η Οδύσσεια. Βέβαια και ένας άλλος ιρλανδός συγγραφέας, ο James Joyce, ανέτρεξε στην Οδύσσεια για να οικοδομήσει το δικό του συγγραφικό αρχιτεκτόνημα, αλλά το δικό του εγχείρημα, όπως γνωρίζουμε, ήταν εντελώς διαφορετικό και άλλης τάξεως.

Πολλά απο τα ποιήματα του Λόνγκλεϋ που επέλεξα να αποδώσω στα ελληνικά είναι ελεύθερες μεταφράσεις απο το αρχαίο πρωτότυπο, που ο ποιητής παράλλαξε ώστε να αποτυπώνουν τις δικές του ποιητικές αναζητήσεις. Όπως σημειώνει ο κριτικός John Bailey, «μοιάζουν με σειρά απο οδόσημα που εισάγουν στα βασικά θέματα της ποίησής του –τη βία, τις οικογενειακές σχέσεις, τη φιλία, την αφοσίωση σε αγαπημένα πρόσωπα, τη φθορά και την απώλεια». Άλλωστε, έχει πολλές φορές επισημανθεί απο αγγλόφωνους ποιητές και ομηριστές ότι ο Λόνγκλεϋ είναι εξαιρετικός αναγνώστης του ομήρου, κι αυτό φαίνεται καθαρά στο έργο του. Ελέγχει και κατανοεί την πολυσημία του ομηρικού στίχου και ακούει δημιουργικά τον εσωτερικό του ρυθμό. Αλλά τα «ομηρικά» του ποιήματα είναι πέρα απο κάθε αμφιβολία απολύτως δικά του. Εργάζεται όπως ταιριάζει σ’ έναν ποιητή/μεταφραστή (ας θυμηθούμε τόν «Σέξτο Προπέρτιο» του Pound ή τις «Οβιδιακές μεταμορφώσεις» του Ted Hughes) και γι’ αυτό ακριβώς αντλεί σταθερά απο τα αποθέματα της προσωπικής του εμπειρίας. Τά ομηρικά τοπία της Τροίας συγχωνεύονται μέ αυτά της Ιρλανδίας καί η σφαγή των μνηστήρων λαμβάνει χώρα σ’ έναν πολυσύχναστο δρόμο του Μπέλφαστ».



(Απo την εισαγωγή του Χάρη Βλαβιανού)