Αριστοφάνους Κωμωδίαι: Ειρήνη (Αρχαία ελληνική δραματουργία 39)

Αριστοφάνη μετέφρασα για πρώτη φορά το 1968. "Λυσιστράτη". Η μετάφραση εκείνη έμεινε μισοτελειωμένη στο συρτάρι, μαζί με την μετάφραση της "Αντιγόνης", που είχα κάνει στα μαθητικά μου χρόνια, μέχρι το 2001, που "βγήκα στη σύνταξη". Τότε, με επιτακτική παρότρυνση της κόρης μου Κατερίνας που έφευγε για τις σπουδές της - ("θα βρεις χρόνο") - ξαναδούλεψα από την αρχή πρώτα την "Αντιγόνη" και μετά την "Λυσιστράτη". Επόμενη μεταφραστική προσπάθεια, η τραγωδία "Βάκχαι" του Ευριπίδη κι αμέσως έπειτα -για να έχω ένα έργο από τους τέσσερις κλασικούς δραματουργούς- ο "Προμηθεύς Δεσμώτης" του Αισχύλου. Εξ αρχής επεδίωξα και πέτυχα την απόλυτη αντιστοιχία στίχων Αρχαίου Κειμένου και Μετάφρασης, ώστε η τελευταία να μην πλατειάζει. Η γενική αυτή "ποσοτική εγγύτητα" με οδήγησε στο να επιδιώξω την όσο γίνεται μεγαλύτερη κατά στίχο "ποσοστική εγγύτητα", με την ισοσυλλαβία. Την οποία και έθεσα ως κανόνα-μέθοδο μεταφραστικής δουλειάς στον "Προμηθέα". [...]

(από την εισαγωγή του βιβλίου)