Αναρχικοί και εργατικό κίνημα: Ανθολογία κειμένων (1881-1921) του Πιότρ Κροπότκιν για τον συνδικαλισμό

[...] Λέγεται συχνά πως: "Ο ρόλος μας είναι προδιαγεγραμμένος. Τη στιγμή που ο λαός θα πάρει τους δρόμους το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να στρέψουμε τον αγώνα προς τις πράξεις". Πολύ καλά λοιπόν! Αλλά οι μάζες πρέπει να ξέρουν ποιοι είμαστε· οι αναρχικοί θα πρέπει να έχουν το θάρρος να εμπλέκονται στον αγώνα· και όλα αυτά απαιτούν να έχουμε αφιερώσει από πριν πολύ χρόνο προς αυτή την κατεύθυνση".
"Αν σταθούμε και σκεφτούμε πως μπορούν να αγωνιστούν οι εργάτες ενάντια στους εκμεταλλευτές τους, θα δούμε πως δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να γείρει την πλάστιγγα υπέρ τους περισσότερο, από ότι οι τεράστιες εργατικές ενώσεις που αγκαλιάζουν εκατομμύρια προλετάριων στον αγώνα ενάντια στα χιλιάδες και εκατομμύρια αποθέματα χρυσού που κατέχουν οι εκμεταλλευτές. Αυτό που χρειάζεται σήμερα περισσότερο απ' όλα είναι άνθρωποι· άνθρωποι έτοιμοι να ριχτούν στη μάχη ενάντια στον εχθρό, έτοιμοι να τον οδηγήσουν στο τελευταίο του καταφύγιο.
Και πρέπει να εξασφαλίσουμε πως τέτοιοι άνθρωποι θα συναντηθούν, θα ενωθούν μεταξύ τους και θα υποστηρίξουν ο ένας τον άλλο.
Οφείλουν να έρθουν σε επαφή πάνω απ' όλα μέσα στα συνδικάτα τους· χωρίς αυτό δεν μπορεί να υπάρξει αμοιβαία εμπιστοσύνη. Και χωρίς αμοιβαία εμπιστοσύνη, δεν υπάρχει θάρρος, παρά μόνο ήττα! [...]