365 Πιγκουίνοι

Επί ένα χρόνο, κάθε μέρα, ένας άγνωστος αποστολέας στέλνει με κούριερ σε μια οικογένεια ...έναν πιγκουίνο! Σύνολο 365! Ο πατέρας θέλει να τους κρατήσουν σίγουρος ότι με τις μαθηματικές του γνώσεις θα τους ...ταξινομήσει. Η καθημερινή τους ζωή όμως αναστατώνεται και στο τέλος γίνεται βασανιστική και αδιέξοδη. Το μυστήριο της αποστολής αλλά και το πρόβλημα των ηρώων λύνει ο θείος τους, ο Εμίλ-Βικτόρ, ένας οικολόγος στρατευμένος στην προστασία των πιγκουίνων (και όχι μόνον) του Νότιου Πόλου που απειλούνται με εξαφάνιση από το λιώσιμο των πάγων.



Ο συγγραφέας αποδίδει εδώ φόρο τιμής στον Γάλλο ανθρωπολόγο, οικολόγο και εξερευνητή των πόλων Πολ-Εμίλ Βικτόρ (1907-1995).



Υπαίτιος της υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι ο άνθρωπος. Οι πιγκουίνοι της Ανταρκτικής είναι ένα αντιπροσωπευτικό θύμα της: οι πάγοι λιώνουν, ο βιότοπός τους (το σπίτι τους) καταστρέφεται, βασικές βιοτικές ανάγκες τους δεν ικανοποιούνται (ανεπάρκεια τροφής, συρρίκνωση ζωτικού χώρου, μόλυνση, υπερσυγκέντρωση ατόμων σε περιορισμένο χώρο, ανταγωνισμός, συγκρούσεις, κλπ).



Μόνο που ο Νότιος Πόλος είναι πολύ μακριά και οι πιγκουίνοι απλώς πουλιά. Μπορούμε να μπούμε στην θέση τους; Μπορεί να έρθει η σειρά μας;



Με το έξυπνο εύρημα της ακτιβιστικής δράσης του οικολόγου Εμίλ-Βικτόρ, ο συγγραφέας αντιστρέφει τους ρόλους και φέρνει τους πιγκουίνους μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Προβάλλει στην καθημερινότητα της οικογένειας (άρα και την δική μας) τα ίδια προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα απειλούμενο είδος σε βασικούς τομείς. Συν

ένα αποκλειστικά ανθρώπινο: το τεράστιο οικονομικό κόστος της αντιμετώπισης των επιπτώσεων.



Οι ήρωες, όπως και οι πιγκουίνοι, αγωνίζονται να προσαρμοστούν στις δραματικές αλλαγές της καθημερινής τους ζωής. Το σπίτι τους (ο βιότοπός τους) σιγά-σιγά καταστρέφεται και αναγκάζονται τελικά να το εγκαταλείψουν (ρεβεγιόν στον κήπο). Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής αποκτούν πλέον σαφές περιεχόμενο, γίνονται βίωμα. Τα μακρινά (τοπικά και χρονικά) προβλήματα των άλλων ζώων και ανθρώπων που πλήττονται ήδη γίνονται και δικά μας. Ενώ η αίσθηση παντοδυναμίας του ανθρώπου απέναντι στην φύση (λόγω γνώσεων και τεχνολογίας) καταρρέει.



Το μήνυμα του βιβλίου είναι ότι κανείς μας δεν μπορεί να μείνει για πολύ ανεπηρέαστος από την υπερθέρμανση του πλανήτη ούτε αμέτοχος στην αντιμετώπισή της. Οι ευαισθησίες και η ανησυχία δεν αρκούν, απαιτείται δράση. "Αν ο κόσμος αγρυπνά, θα νικήσει τελικά", μας λέει Εμίλ-Βικτόρ και μας δείχνει έμπρακτα τον δρόμο με την ακτιβιστική του πρωτοβουλία, την τόλμη και την αποφασιστικότητά του.